Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пурте хӑй пек тесе шутлать ахӑр, пулайманскер.

Куҫарса пулӑш

Кӗтме пӗлекенсем… // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Иван Гора, — пӗвӗпе кӑштах чалӑш ҫӳллӗшӗ пулайманскер, путса кӗнӗ кӑкӑрла, курпунрах та ҫирӗп ҫурӑмлӑ ҫын, карӑнса тӑрать те шыва сиксе ӳпне ӳкет.

Иван Гора вытянулся — едва не в сажень ростом, с впавшей грудью, с могучей сутуловатой спиной, и плашмя упал в воду…

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

«Упӑшкин ячӗ Слава иккен. Алексей уншӑн мӗнле ҫуннине пӗлейрӗ-ши Оксана? Ҫамрӑкрахчӗ ҫав ывӑлӗ ҫӗре кӗнӗ вӑхӑтра. Вун тӑваттӑра кӑначчӗ вӗсем. Оксана кун пирки халӗ те пӗлмест пулас», — йӑл-йӑл ҫиҫсе тӑракан хӗрарӑм ҫинчен куҫне илмерӗ хунямӑшӗ пулайманскер.

«Супруга, значит, зовут Славой. Знает ли Оксана, как по ней тоскует Алексей? В то время они были совсем молодыми, когда хоронили его. По четырнадцать было им. Вроде бы Оксана до сих пор не знает об этом», — несостоявшиеся теща не сводила глаз с женщины со сияющей улыбкой.

Хурлӑхлӑ юрӑ // Николай Сунай. «Тӑван Атӑл», 2016, 9№