Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пӗр-икӗ ҫул каялла ҫак вырӑнта Панфил пахчаҫӑн пӳрчӗ ларнӑ, пахчаҫне хӑйне такам вӗлернӗ, пӳртне ҫунтарса янӑ, йӑмрисем ӗнсе кайнӑ, кӑмрӑкпа тата кӗлпе хутӑшнӑ тӑмлӑ ҫӗре чушкӑлла вылякансем таптаса такӑрлатса лартнӑ; кирпӗч фундамент юлашкийӗсем хушшинче кӑмака пулнӑ, унӑн мӑрйи ҫӗрмелле мӑкӑрӑлса тӑнӑ; уяр каҫсенче пӗлӗтре, ытла ҫӳлтех те мар, симӗсрех ҫӑлтӑр чӗтреннӗ.

Года два тому назад на этом месте стоял дом огородника Панфила; огородника кто-то убил, дом подожгли, вётлы обгорели, глинистая земля, смешанная с углём и золою, была плотно утоптана игроками в городки; среди остатков кирпичного фундамента стояла печь, торчала труба; в ясные ночи над трубою, невысоко в небе, дрожала зеленоватая звезда.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.