Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тӗлӗннӗ куравҫӑсене асӑрхаманла Комон темиҫе зал урлӑ чупса иртрӗ; акӑ чи вӑрӑм, кукӑр-макӑр, ӗнтрӗклӗ, нумай-нумай япала купаласа-тӑратса-хурса тултарнӑ витринӑна вирхӗнсе кӗчӗ; кунта — сентресем, хӗҫ-пӑшалпа хӳтлӗх-питлӗх, мумисен пысӑк ҫарӗ, театр кулисисем евӗр ширмӑсем; ҫак ширмӑсенчи тӗттӗм пархӑт ҫинче — илемлӗ йӑлтӑравлӑ кольчугӑсем, латӑсем, шлемсем, чӗр куҫҫи хӳтлӗхӗсем, пуртӑсем, ухӑсемпе ҫӗмренсем, арбалетсем, хӗҫсемпе палашсем, кинжалсем, ҫӗҫӗсем.

Комон бросился, не обращая внимания на изумленных посетителей, через множество зал, в самую длинную, кривую и сумеречную, напоминающую лес от множества загромождавших ее витрин, подставок, щитов с оружием, целого войска мумий и ширм, похожих на театральные кулисы; по ширмам этим, живописно блестя на темном бархате, висели кольчуги, латы, шлемы, набедренники, топоры, луки, стрелы, арбалеты, мечи, палаши, кинжалы и сабли.

II. Мӑн асаттесене сумсӑрлатни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.