Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Улӑх тӑрӑх унта та кунта сапаланса ларакан осокорсемпе хурӑнсен тата топольсен тӗксӗм те ҫутӑрах симӗс ҫулҫисем витӗр курӑнакан вут-ҫулӑмлӑ, сивӗпе пӗркеннӗ хӗлхемсем йӑлкӑшса илчӗҫ те, чиперкке юханшыв вара хӑйӗн кӗмӗл кӑкрине ҫиҫтерсе выртни, йывӑҫсем ун ҫине хӑйсен ытарма ҫук илемлӗ ешӗл кӑтрисен мӗлкине ӳкерни курӑнса кайрӗ.

Сквозь темно- и светло-зеленые листья небрежно раскиданных по лугу осокоров, берез и тополей засверкали огненные, одетые холодом искры, и река-красавица блистательно обнажила серебряную грудь свою, на которую роскошно падали зеленые кудри дерев.

I // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.