Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл чиркӳри кӗлӗ йӗркине юратнӑ тата ӑна питӗ лайӑх пӗлнӗ, вӑл ҫамрӑк тияккӑна хӑй патне киле чӗнтерсе, пӗр виҫӗ уйӑх хушши, кашни кун, кадилӑпа мӗнле сулкаламаллине тата амвон ҫинче ҫур кӗлеткепе ҫаврӑнса тӑрса, ораре ҫӗклесе мӗнле юрламаллине вӗрентнӗ; тияккӑн вара чӑнах та ҫур кӗлеткепе ҫаврӑнса тӑрса юрлама пит ӑста пулса ҫитнӗ, ҫавӑн пирки Можайскри купецсем ятарласах ӑна курса киленме пынӑ та.

Он был любитель и знаток богослужения, он на дом к себе призывал молодого диакона и месяца три всякий день учил кадить и делать возглас, поднимая орарь с полуоборотом на амвоне; диакон действительно так мастерски делал возглас и пол-оборота, что можайские купцы приезжали любоваться.

II // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.