Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кӗҫӗнҫынӗ тутӑрпа витнӗ ҫурштоф эрех тытса пынӑ.

Молодайка держала под занавеской штофчик.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Илюш амӑшӗпе кӗҫӗнҫынӗ хӗпӗртенипе улама тытӑнчӗҫ; ҫынсем хушшинче ыр сунакан сасӑсем илтӗнчӗҫ.

Илюшкина мать и молодайка выли от радости; в толпе слышались голоса одобрения.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Дутлов киле тавӑрӑннӑ ҫӗре кӗҫӗнҫынӗ Йӑкӑнатпа пӗрле хулана ларса кайнӑ, мӑн хырӑмлӑ кӗсрине хапха умӗнче кӳлсе тӑратнӑ.

Когда Дутлов вернулся домой, молодайка уже уехала с Игнатом, и чалая брюхастая кобыла, совсем запряженная, стояла под воротами.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.