Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кунта утма йывӑрланчӗ: ура, ҫумӑр хыҫҫӑн лечекеленнӗ ҫӗре ҫӑрса утнӑ пек, пӑшш та пашш, лӑчӑрт та лачӑрт пута-пута анса каять, тӗллӗн-тӗллӗн тымарӗ-мӗнӗпех тӑпӑлакан кӗҫҫеленнӗ мӑк таткисемпе тӑллана-тӑллана ларать.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Ку тымар, ав, унӑн пӗтӗм ӑсне-тӑнне, шухӑшлас шухӑшне сӑрса илнӗ иккен сӑрса илмеллипех, йӑлт-йӑлт Андрей Васильевич сӑнарӗпе кӗҫҫеленнӗ…

Куҫарса пулӑш

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Лӑпчӑннӑ, лӑпкӑ курӑкпа кӗҫҫеленнӗ ӗнтӗ мӗн кӗҫҫеленмелли…

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫӳҫӗ хуп-хура, шуралнӑ пӗрчӗсем пачах курӑнмаҫҫӗ; кӗҫҫеленнӗ мӑйӑхӗ те тӗм-хура.

Волосы черные, совсем без седины, и длинные свалявшиеся баки, тоже черные.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Акӑ вӑл ун умӗнче тӑрать — ҫыхса тунӑ ӑшӑ свитерпа, ӗлӗкхи пекех тӗреклӗ те тӑп-тӑп пӳллӗ, кӑкӑрӗсем хӗрӗнни пек каҫӑр, куҫӗсем кӑн-кӑвак, куҫ шуррисем пысӑк, хулӑн тутисем кӑшт тавӑрӑнса тӑраҫҫӗ, улӑм тӗслӗ кӗске ҫӳҫӗсем кӗҫҫеленнӗ.

Она стояла перед ним в теплом вязаном свитере — такая же крепкая, налитая, с острыми по-девичьи грудями, у нее были густо-синие глаза с яркими белками, пухлые, чуть вывернутые, чувственные губы и недлинные свалявшиеся волосы цвета спелой соломы.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсен умне, ҫӳлтен кӑшт сылтӑмарах, хӑйсем пит аван пӗлекен Качкачев вилтӑприйӗ тухса тӑчӗ — ку старик хӗл ҫитессине сиссе шупка кӑлканпа ҫӗре выртса кӗҫҫеленнӗ курӑкпа витӗннӗ.

Перед ними, немного правее от дороги, вырос всем хорошо известный Качкачев курган, — старик чуял зиму и уже покрылся седым ковылем и толстым слоем слежавшейся травы.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аманнӑ лашан аяк пӗрчисем ҫеҫ тӑрса юлнӑ, кӗҫҫеленнӗ хӳри ҫине улӑм, ҫӳп-ҫапӑ ҫыпҫӑнса тулнӑ, хӑй аран хускалать.

Худоребрый, покалеченный, с соломой и сучьями в свалявшемся хвосте, ковылял по холму мирный шахтерский конь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тарӑхнӑ Стайка ҫаплах-ха куҫран ҫухалнӑ Стефчов еннелле пӑхса тӑчӗ, Голю буйвола хӑй сисмесӗрех ҫамкинчен ачашласа лӑпкарӗ, лешӗн кӑтра ҫӑмӗ кӗҫҫеленнӗ, хӗрлӗ кӗлеми те палӑрса тӑрать.

Она с ненавистью смотрела в ту сторону, где скрылся из виду Стефчов, и, сама того не замечая, гладила Голю по лбу, поросшему темной волнистой шерстью.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Уй-хир ылтӑн пек йӑлтӑртатса выртать; вӑл пӗтӗмпех чечекпе витӗннӗ, ун тавра ӳссе ларнӑ тӗмсем ҫинче те ҫӗршер, пиншер чечек, тӗмсем хыҫӗнче вӑрман ешерет, пӑшӑлтатать, чечекпе витӗннӗ пирки вӑл чӑпаррӑн курӑнать; хиртен, улӑхран, вӑрмана тулнӑ чечексенчен тутлӑ шӑршӑ юхса килет; туратсем ҫинче вӗҫен кайӑксем пӑрӑлтатса вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ, туратсем хушшинчен вара, тутлӑ шӑршӑпа пӗрле, пин-пин сасӑ килет; уй-хир урлӑ каҫсан та, улӑх леш енче те, тӗмсемпе вӑрман хыҫӗнче те, вӑрманпа кӗҫҫеленнӗ тусем патне ҫитичченех, каллех ҫапла ылтӑн пек ҫиҫсе выртакан хирсем, чечекпе пӗркеннӗ улӑхсем, вӗтлӗхсем курӑнаҫҫӗ, тусем ҫийӗнче унта-кунта ҫакӑнса тӑракан ылтӑнӑн-кӗмӗлӗн ҫиҫекен шупка хӗрлӗрех те витӗр курӑнакан пӗлӗтсем горизонт хӗрринчи сеп-сенкер тӳпене пӑртак тӗксӗмлетсе тӑраҫҫӗ.

Золотистым отливом сияет нива; покрыто цветами поле, развертываются сотни, тысячи цветов на кустарнике, опоясывающем поле, зеленеет и шепчет подымающийся за кустарником лес, и он весь пестреет цветами; аромат несется с нивы, с луга, из кустарника, от наполняющих лес цветов; порхают по веткам птицы, и тысячи голосов несутся от ветвей вместе с ароматом; и за нивою, за лугам, за кустарником, лесом опять виднеются такие же сияющие золотом нивы, покрытые цветами луга, покрытые цветами кустарники до дальних гор, покрытых лесом, озаренным солнцем, и над их вершинами там и здесь, там и здесь, светлые, серебристые, золотистые, пурпуровые, прозрачные облака своими переливами слегка оттеняют по горизонту яркую лазурь.

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпир унпа иксӗмӗр мӗлкӗпе витӗннӗ, мӑкпа кӗҫҫеленнӗ, тӑван сӑртӗнчен катӑлса ӳкнӗ пысӑк чул умӗнче, — салхуллӑ та хӑмӑр чул умӗнче, хӑйӑр ҫинче выртатпӑр.

Мы с ним лежим на песке у громадного камня, оторвавшегося от родной горы, одетого тенью, поросшего мхом, — у камня печального, хмурого.

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.