Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл пӗр самант шухӑша кайса тӑчӗ, унтан аллине кӗсйене чиксе ячӗ те хуҫлатса хунӑ тутӑр, шинель айӗнче пиҫиххи вырӑнне ҫыхнӑ алшӑлли кӑларчӗ, мӑйӗнчи хӗрлӗ тутӑрне салтрӗ те пурне те пӗр ҫӗре пӗтӗркелесе карчӑкӑн чӗрҫи ҫине хучӗ.

Он задумался на мгновение и полез в карман, достал новый сложенный платок, полотенце, которым он был подпоясан под шинелью, торопливо снял с шеи красный платок, скомкал все и сунул в колени старухе.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.