Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫак ҫурт унӑн чунӗн пӗлтерӗшлӗ пайӗ пулса тӑчӗ; мӗн пур япала ҫинче Кармен пӑхнӑ хыҫҫӑнхи мӗлке юлнӑ, вӑрттӑн майпа вӗсене туртӑмӑн ачаш вӑйне парса хӑварнӑ; япаласен сасӑсӑр пуплевӗ хӑвӑрт та канӑҫсӑррӑн иртсе кайнӑ кунсем пирки, пӗр-пӗрин ҫине пӑхнин ыраттаракан хумханӑвӗпе шӑплӑх ҫинчен, ҫилӗпе савӑнӑҫлӑ кисренӳллӗ пӑлхантаракан пӗлтерӗшлех мар калаҫусем пирки пӗлтерет; йӑл кулӑллӑ сӑн-пите сасӑсӑр йыхӑрнине, иккӗленӳсемпе ӗмӗтсене аса илтерет.

Дом этот стал важной частью его души; на всех предметах, казалось, покоился взгляд Кармен, сообщая им таинственным образом нежную силу притяжения; беззвучная речь вещей твердила о днях, прошедших быстро и беспокойно, о болезненной тревоге взглядов, молчании, незначительных разговорах, волнующих, как гнев, как радостное потрясение; немых призывах улыбающемуся лицу, сомнениях и мечтах.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.