Шырав

кисей

Эпӗ кисей ҫӳхе шарф вӗҫӗнчен тытрӑм, вӑлта ҫиппипе ҫаклатнӑн хӗрарӑма унпа пӗтӗм кӗлеткинчен ҫавӑрса туртрӑм.
Я ухватился за конец кисейного шарфа, держа натянувшую его всем телом женщину, как пойманную лесой рыбу.

Унта Тоббоганпа Дэзи тӑраҫҫӗ ӗнтӗ: хӗр ҫинче — ҫӗнӗ кисей кӗпепе чӗнтӗрлӗ ылтӑн-сенкер тутӑр, каччӑ тӗксӗм хӗрлӗ галстуклӑ шалпартарах кӑвак костюм тӑхӑннӑ — анчах унӑн сӑн-питне тӳрӗ, кӗре пичӗпе сӑмалаланнӑ парусин кӗпен йӳле янӑ ҫухави килӗштеререх парать.
Там стояла Дэзи в новом кисейном платье и кружевном золотисто-сером платке, под руку с Тоббоганом, на котором мешковато сидел синий костюм с малиновым галстуком; между тем его правильному, загорелому лицу так шел раскрытый ворот просмоленной парусиновой блузы.