Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тӑн-тӑн, тӑтӑрха карчӑкӑннилле ӑслӑ пӗркеленчӗк пичӗ, тирпейлӗ янахӗ тата сӑнӗн хӑнӑхнӑ ӗҫӗ витӗр мӗлтлетекен ӑшри лӑпкӑлӑхӗ мана ҫапларах пӗтӗмлетме хистеҫҫӗ: ҫак старик ҫуртӑн тӗп тытса пыруҫи мар-ши?

Умные морщинистые черты бодрой старухи, аккуратный подбородок и мелькающее сквозь привычную работу лица внутреннее спокойствие заставили меня думать, не есть ли старик главный управляющий дома.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.