Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шӑтӑкран ӑна пӗр ҫул курӑннӑ, вӑл ту еннелле кайнӑ; ҫулӑн сылтӑм енче тутар пӳрчӗ ларнӑ; ун умӗнче икӗ йывӑҫ ӳснӗ; алӑк айӗ ҫинче хура йытӑ выртнӑ; ҫавӑнтах качака хӑйӗн путеккисемпе хӳрисене вӗтӗртеттеркелесе ҫӳренӗ.

Видна ему из щелки дорога — под гору идет, направо сакля татарская, два дерева подле нее; собака черная лежит на пороге, коза с козлятами ходит, хвостиками подергивают.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.