Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унтан, пӗр пирус ҫунса пӗтмелӗх вӑхӑт иртсен, хӑйне йышра вӑтанчӑклӑ, тивӗҫсӗр пек тыткалакан Александр Амелин ҫитрӗ.

Куҫарса пулӑш

Шӑнкӑр-шӑнкӑр ҫӑлкуҫ… // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 55–68 с.

Ҫав хушӑра хӑйсене вӑтанчӑклӑ тыткалакан икӗ каччӑпа пӗр хӗр президиум сӗтелӗ патне тухрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Кайӑксем вӗҫекен тӳперен… // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 5–54 с.

Анчах та вӗсенче, вӑтанчӑклӑ, хӑюсӑр, хуйхӑллӑ куҫсенче унӑн кӑвакарнӑ ӑслӑлӑхӗ хирӗҫлев тата тархаслани пулнине туйрӗ.

Куҫарса пулӑш

Тӑварлӑ каҫ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Вӑтанчӑклӑ, чухлавсӑр, анчах та хӗрӳллӗ.

Куҫарса пулӑш

Юрату пӑшӑлтатса ҫуралать // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Вӑл питӗ вӑтанчӑклӑ пӑхкаланӑ.

Он выглядел очень сконфуженным.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Вӑл шӑлне тачӑ ҫыртнине пула, унӑн кулли килӗшӳсӗртерех те алхасуллӑрах туйӑнчӗ, анчах хура куҫӗсем йӑвашланчӗҫ, питӗнче темле пӗр вӑхӑтрах хӗрӳ те, хаяр та, вӑтанчӑклӑ та ырӑ кӑмӑллӑ паллӑ сиксе тухрӗ.

От того, что зубы оставались плотно стиснутыми, улыбка казалась жестковатой и озорной, но темные, глаза смягчились, и в лице появилось что-то одновременно и жаркое и лихое, и застенчивое и доброе.

2. Ирхине // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Мӗнле вӑтанчӑклӑ мӑнаҫлӑх туйӑмӗпе пырса ларчӗ вӑл виҫӗ сехет каялла кӑна ҫав тери хуйхӑллӑ саманта тӳссе ирттернӗ кровачӗ ҫине!»

С каким чувством стыдливого торжества и смирения села она на свою кроватку, на ту самую кроватку, где три часа тому назад она провела такие горькие мгновения!

XIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Катерина Сергеевна, — пуҫларӗ Аркадий темӗнле вӑтанчӑклӑ чӑрсӑрлӑхпа: — сирӗнпе пӗр ҫуртра пурӑнма тӗл килнӗренпе сирӗнпе нумай япала ҫинчен калаҫрӑм эпӗ, ҫав вӑхӑтрах маншӑн хальччен тапратман… питӗ пысӑк ыйту пур.

— Катерина Сергеевна, — заговорил он с какою-то застенчивою развязностью, — с тех пор как я имею счастье жить в одном доме с вами, я обо многом с вами беседовал, а между тем есть один очень важный для меня… вопрос, до которого я еще не касался.

XXVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӗрарӑмсене курсассӑн унӑн, хӑй вӑтанчӑклӑ кӑнттамрах хӗр ҫеҫ пулин те, темӗн те пӗр ҫинчен пӗлес килнӗ, ҫапла вара вӑл вӑрманти йыт ҫӗмӗрчӗ тӗмми евӗрлӗн хӑй ӑссӗн кӑна ӳссе пынӑ.

Женщины будили в ней нездоровое любопытство, и она — тогда еще угловатый и застенчивый подросток, — предоставленная самой себе, росла, как в лесу куст дикой волчьей ягоды.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.