Шырав
Шырав ĕçĕ:
Фома ун ҫине ӑнкарайми виртлешӳллӗн пӑхса юлнине те асӑрхайман.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Маякинӑн пичӗ ҫинчи пӗркеленчӗксем ҫӳлелле хӑпарса кайнӑ, пӗчӗк куҫӗсем, тӗксӗм енчӗкӗсенчен пӑхса, сиввӗн, виртлешӳллӗн кулнӑ.Морщины на щеках Маякина поднялись кверху, глазки улыбались из темных мешков насмешливо, холодно.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Картсем начар чухне яланах козырьтан ҫӳре! — виртлешӳллӗн канаш панӑ ӑна Маякин.При плохих картах всегда с козыря ходи! — насмешливо посоветовал ему Маякин.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Э-тем рет-лӗ? — кашни сыпӑкне уйрӑммӑн пайласа, виртлешӳллӗн такӑлтатрӗ вӑл.— По че-ло-ве-че-ству? — иронически отчеканил он каждый слог.
VIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.
- 1