Шырав
Шырав ĕçĕ:
аташӑм (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Михайло Григорич, аташӑм, пӗр-пӗр ҫитӗ кӳрсе пар мана, эпӗ выртам кӑшт, — ыйтрӗ вӑл.— Михайло Григорич, тезка, принеси мне какую-нибудь дерюжку, я ляжу, попросил он.
II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Туса парӑп, аташӑм, чанах, туса паратӑп, кунтан кӑштах пӑрӑн тульккӗш, атту куҫна турпас ан лектӗр, — кулкаласа ӳкӗтлерӗ ӑна Кошевой.
II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Степки, асли, институт пӗтерет, кӗҫӗнни, Ванятка, тепӗр май каласан, ман аташӑм, шкулта вӗренет.Степка институт кончает, старшой его, а младший, Ванятка, то есть тезка мой, в школе учится.
4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Страницăсем:
- 1