Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тинӗс ӳсӗрӗлет; нумай вӑхӑт лӑпкӑ тӑнӑран тарӑхнӑ тӗпсӗр путлӑха тулашу-тилӗрӳ антӑхӑвӗ кисретет; сывлӑшра пӗр-пӗрне чӗне-чӗне уҫӑмсӑр сасӑсем перкелешеҫҫӗ: ҫут ҫанталӑк ухмаха ернӗ, унӑн суккӑр тарӑхӑвӗ ӗсӗклӳ юхӑмне лекнӗ, ҫухӑрашу вара ӑсран тайӑлнӑскерӗн тилӗрчӗк, вӑрах ӳлевӗпе ылмашӑнчӗ тейӗн.

Море пьянело; пароксизм ярости сотрясал пучину, взбешенную долгим спокойствием; неясные голоса перекликались в воздухе: казалось, природа потеряла рассудок, слепое возмущение ее переходило в припадок рыдания, и вопли сменялись долгим, бурным ревом помешанного.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.