Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл хӑйӗн тарланӑ питҫӑмартине хӗрлӗрех аллаппийӗпе шӑлса илчӗ те ҫапла каларӗ:

Она розовой ладонью вытерла мокрые щеки и сказала:

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗр кӑштах кӳпчесе кайнӑ куҫӗсене хӗрлӗ аллаппийӗпе шӑлса илчӗ.

Она терла розовой ладонью слегка припухшие глаза, говорила:

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич, кӑмӑлне ҫемҫетнӗ куҫӗсемпе мӑчлаттарса, хӑтин сивӗ куктӗррипе тӗрленсе тӑракан питӗнчен пӑхрӗ те лаша чӗрни пек сарлака аллаппийӗпе кӗленче тепӗнчен ачашшӑн шаплаттарчӗ.

Пантелей Прокофьевич, растроганно моргая, глядел на засеянное конопушками лицо свата и ласково шлепал широкой, как лошадиное копыто, ладонью по дну бутылки.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каҫсерен, кухньӑра кӑмака ани ҫывӑхне ларса тулнӑ шӑнасем ушкӑнӗ-ушкӑнӗпе тӗлӗрсе кайнӑ чух, Аксинья, тутисене чӗтретсе, вырӑн сарма тытӑнсанах, Степан, унӑн ҫӑварне хура та кӑштӑрка аллаппийӗпе хупласа, ӑна кӳпкеме тытӑнать, намӑсне мӗнне пӗлмесӗр Григорипе мӗнле пурӑнни ҫинчен пӗтӗмпе калаттарать.

По ночам, когда в кухне над камельком засыпало мушиное стадо и Аксинья, дрожа губами, стлала постель, бил ее Степан, зажимая рот черной шершавой ладонью, выспрашивал бесстыдно подробности о связи с Гришкой.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Чӑмлать, — тавӑрчӗ ашшӗ васкамасӑр, кӑштӑркка аллаппийӗпе йӗнер кӗҫҫине хыпашласа.

— Жует, — степенно отвечал отец, шершавой ладонью проверяя потники.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анчах та вӑл, чекменне йӳле ярса, васкамасӑр, суха касси тӑрӑх утнӑ пек, утнӑ, хӑйӗн хура аллаппийӗпе арӑмӗн черчен алсыппине чӑмӑртанӑ, сар ҫӳҫлӗ пуҫне никама пӑхӑнман пек каҫӑртса пынӑ — питҫӑмартисем айӗнчи юн тымарӗсем кӑна унӑн темӗн чӑмланӑ чухнехи пек тӑртанса, мӗкӗлтетсе тӑнӑ, тата чулланса ларнӑ евӗр курӑнакан куҫхаршисем хушшинчи нихҫан хускалми ӳт ҫине тар тумламӗсем пӑчӑртатса тухнӑ.

Но он, распахнув чекмень, шел медленно, как по пахотной борозде, сжимал в черной ладони хрупкую кисть жениной руки, непокорно нес белесо-чубатую голову, — лишь под скулами у него пухли и катались желваки да промеж каменных, по всегдашней неподвижности, бровей проступал пот.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.