Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

акӑшӑнни (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вара ӑна стена ҫине, ватса пӗтернӗ вӗҫӗ-хӗррисӗр ҫул ҫине кӑтартать, ҫул тӑрӑх шинель аркийӗсене тавӑрнӑ боецсем чӗркуҫҫи таран пылчӑк ӑшӗнче утса пыраҫҫӗ, машинӑсемпе танксем те ҫав ҫулпах иртеҫҫӗ, ҫул хӗрринчи канавран тӑпӑлтарса илнӗ ӑмӑрлӑ кӑвак лаша ҫӗкленет, ун тавра ӗнтӗ хӗрлӗ сӑхмансем ҫук тата ун ҫинче ҫамрӑк рыцарь те ларса пымасть, лаша чӗтӗрекен урипе пылчӑклӑ канава тӗреленет тата хӑйӗн акӑшӑнни пек шурӑ мӑйне йывӑррӑн ҫӗклет, анчах унӑн мӑйӗ каллех вӑйсӑррӑн пылчӑк ӑшне ӳкет, лаша йынӑшать, макӑрать те, тархаслать те:

И показывает ему на стену, на нескончаемую разбитую дорогу, по которой бредут бойцы по колено в грязи, подоткнув шинели, идут машины и танки, а из кювета поднимается белый конь с вырванной грудью, и уже нет вокруг него красных жупанов и нет на нем юноши-рыцаря, а конь упирается дрожащей ногой в грязный кювет и тяжело поднимает свою лебединую белую шею, но она снова бессильно никнет и падает в грязищу, а конь стонет, и плачет, и умоляет:

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пӑх-ха, эс вӗсен шап-шурӑ мӑйӗсене, акӑшӑнни пек-ҫке.

Смотри, какие у них белоснежные шеи, ну прямо лебединые.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех