Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑрӑм та йывӑр хӗҫ хӗвел ҫинче куҫа йӑмӑхтарса ялтӑртатса тӑрать, сивӗ юрпа витӗннӗ хир варринче Шебаловӑн хура папахин хӗрлӗ тӑрри хӗп-хӗрлӗ чечек пек аякранах палӑрать.

Ослепительно сверкал на солнце длинный тяжелый палаш, красная макушка черной шебаловской папахи ярко цвела среди холодного снежного поля.

XV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Шебаловӑн шупка куҫ харшисем пӗркеленчӗҫ, тӗксем куҫӗсем хӗсӗнчӗҫ, ҫилпе хуралса хытнӑ пичӗ ҫинче паҫӑрхи хӑюсӑртарах, ӑшӑ кӑмӑллӑ йӑл кулнин йӗрӗ те юлмарӗ.

Сжались белесоватые брови, сощурились дымчатые глаза, и не осталось и следа смущенной, добродушной улыбки на сером, обветренном лице Шебалова.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.