Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Фомаран (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Халӗ, Маякин пур чухне, паҫӑр ҫеҫ Фомаран кулнӑ ҫынсем чӗмсӗррӗн тӑнӑ, вӗсем старик ҫине ыйтуллӑн, тӗлӗнӳллӗн пӑхса, унтан темскер кӗтнӗ.

Теперь, при Маякине, люди, издевавшиеся над Фомой, — молчали, вопросительно и с любопытством поглядывая на старика и ожидая от него чего-то.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Куртӑн-и? — ыйтнӑ Ежов Фомаран, алӑк еннелле кӑтартса.

— Видал? — спросил Ежов у Фомы, указывая рукой на дверь.

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗн анраса ҫӳретӗн? — ыйтнӑ Ежов Фомаран; унтан ун еннелле пуҫне сӗлтсе, диван ҫинче ларакан ҫынна — Гордеев! — тесе пӗлтернӗ.

— Ты что бродишь? — спросил Ежов Фому и, кивнув на него головой, сказал человеку, сидевшему на диване: — Гордеев!

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Вӗсем пирӗн купецсен интересне кирек хӑҫан та хирӗҫле тӑраҫҫӗ, — ӗнентерӳллӗн, хыттӑн пӑшӑлтатнӑ Маякин, Фомаран аякрах мар, хула пуҫӗпе ҫуммӑн тӑрса.

— Они нашим купеческим интересам всегда будут противники, — убедительно и громко шептал Маякин, стоя недалеко от Фомы, рядом с городским головой.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кун хыҫҫӑн вӑл пӗр-ик самант хушши Фомаран ответ кӗтсе тӑнӑ, анчах лешӗ нимӗн те чӗнмен.

Он подождал секунды две ответа от Фомы, но тот ничего не сказал.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫавӑнтах вӑл Фомаран пӗр утӑм чакса тӑнӑ.

Но он тотчас же отступил на шаг пред Фомой.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл диван ҫине Фомаран пӗр-икӗ утӑм аяккарах ларнӑ.

Она села на диван в двух шагах от него.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗрре ҫапла, шкултан киле кайнӑ чух, вӑл Фомаран: — Мӗншӗн эс Ежовпа вӑрҫатӑн? — тесе ыйтнӑ.

А как-то раз, идя домой из школы, сказал Фоме: — Зачем ты всё ругаешься с Ежовым?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех