Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Мӑн аккӑшӗ ӑна Ультие вӑрлани ҫинчен ӑшӗнче савӑнса пӗлтерчӗ.

Большая тетка с радостью сообщила ему о похищении Ульди.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Ультие… вӑрларӗҫ вӗт, мӗн тӑвӑпӑр?

— Ульди украли, Васек… Вот какая новость…

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ультие часрах курас килет ун, ҫавӑ ҫеҫ паллӑ.

Правда, увидеть Ульди для него по-прежнему самое желанное из желаний,

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Тимӗр пӑрҫа вӑл! Ачисене хӑртса усрать!» — Ультие курсан ҫине-ҫинех ун ашшӗне аса илет Ваҫук мӑн аккӑш.

— Скупец эдакий, заморил родных детей постнятиной, — всякий раз ворчит Елизавета Ивановна, завидев Ульди.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ваҫука е Ультие курсан вӑл лавпа пулсан та вӗсен патнелле пӑрӑнса пӑхма пикенетчӗ.

Позднее, завидев на улице Ульди и Вазюка, она стала приветствовать их каждый раз.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Картишӗнчен тухсанах Ультие курчӗ Ваҫук.

Вазюк вышел со двора и нос к носу столкнулся с Ульди.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫӑкӑрне Ваҫук ҫурмаран уйӑрчӗ те пӗр татӑкне Ультие пачӗ, теприне хӑйне хӑварчӗ.

Вазюк отложил большую половину хлеба в сторону, маленький кусочек протянул девочке, другой оставил у себя.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Атя, кайрӑмӑр! — тесе Ультие аллинчен ярса тытрӗ Ваҫук.

Айда пошли! — Вазюк схватил Ульди за руку и повлек за собой.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ваҫук Ультие шаннӑ та, хӑйсем ӑҫталла утнине те пӑхмасть.

Доверившись подружке, Вазюк ни о чем не спрашивает, глядя под ноги.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Чӑвашла пӗлмен Ваҫук Ультие калаҫма вӗренеймен ача пек туйӑннӑ пулмалла.

Вазюк, видимо, напоминал ей малыша, вообще не умеющего говорить,

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.