Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Комон (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вара Комон ӑнӑҫлӑн тарса ҫухалчӗ.

И Комон благополучно удрал.

III. Комон, е Баярд // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Комон куҫ тӗлне лекнӗ малтанхи лавҫа ярса тытрӗ, хӑранине шурсах кайнӑскере чышса сирпӗтрӗ; хӗҫне мӑнтӑр лавккаҫ пуҫӗ ҫинелле печӗ; лашана пыр тӗпӗпе хыттӑн кӑшкӑрса хушрӗ те — хайхискер ӑмӑртури пек, мӗн пур вӑйран тапса сикрӗ.

Комон схватил первого попавшегося извозчика, бледного от ужаса, столкнул его, швырнул меч в голову толстому лавочнику и так крикнул на лошадь, что она помчалась, как беговая.

III. Комон, е Баярд // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Кӗҫех Комон тавра пуш-пушӑ пулса тӑчӗ.

И скоро стало пусто вокруг Комона.

III. Комон, е Баярд // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Комон халӗ — Баярд евӗрех.

Комон, воистину, уподобился Баярду.

III. Комон, е Баярд // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Комон умри пӗр салтака (паллах, вӑл кольчугӑна хӳтӗленмен) туртса ҫапрӗ: сулӑмлӑн, хул пуҫҫинчен пӗҫҫи таран, организмӗн ҫӳлти пайӗнчен.

Комон двинул им на первого солдата (незащищенного, разумеется, кольчугой) и отрубил ему, наискось, от плеча к бедру, верхнюю часть организма.

II. Мӑн асаттесене сумсӑрлатни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Комон ешчӗкӗн ырӑ-техӗмлӗ шӑршӑ сӗмлӗхӗнче тӑрса тимлӗн итлет.

Комон стоял в душной ароматической тьме ящика и прислушивался.

II. Мӑн асаттесене сумсӑрлатни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Комон халӗ — хӑйӗн кольчугипе шлемӗн пӑхӑнтарӑвӗнче, халӗ вӑл этемлӗхӗн инҫетри аваллӑхне хӑйӗнпе сӑнарлать темелле-ши…

Комон был во власти своих кольчуги и шлема, он как бы припоминал в себе далекое прошлое человечества.

II. Мӑн асаттесене сумсӑрлатни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Ҫакна валли Комон икӗ минут пӗтерчӗ.

На это Комон употребил две минуты.

II. Мӑн асаттесене сумсӑрлатни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Малтанах Комон алӑка хупса хучӗ, баррикада турӗ: Меровингсен тапхӑрӗнчи хурҫӑ рыцарьсене кӗмсӗртеттерсе-чанкӑртаттарса купаларӗ, рыцарьсем ҫине Тури Нил фараонӗсенчен пиллӗкӗш-улттӑшне пӑрахрӗ, вӗсен сӑрласа капӑрлатнӑ ешчӗкӗсене те унтах вӑркӑнтарчӗ; ҫиелтен тата, витринӑсене ҫӗмӗрсе, унти тимӗр укҫа купине ывӑтрӗ; ҫак шӑранчӑксем урайне Гамилькар Барке вӑхӑтӗнчи пекех чӑнкӑртатса сапаланчӗҫ.

Первое, что сделал Комон, — это баррикаду у захлопнутой за собой двери, он навалил на нее трех оглушительно зазвеневших стальных рыцарей времен Меровингов, на рыцарей бросил полдюжины фараонов Верхнего Нила, вместе с их раскрашенными ящиками; поверх всего опрокинул, сломав, несколько витрин с монетами, которые раскатились по полу совершенно так, как раскатывались, если их просыпали при Гамилькаре Барке.

II. Мӑн асаттесене сумсӑрлатни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Тӗлӗннӗ куравҫӑсене асӑрхаманла Комон темиҫе зал урлӑ чупса иртрӗ; акӑ чи вӑрӑм, кукӑр-макӑр, ӗнтрӗклӗ, нумай-нумай япала купаласа-тӑратса-хурса тултарнӑ витринӑна вирхӗнсе кӗчӗ; кунта — сентресем, хӗҫ-пӑшалпа хӳтлӗх-питлӗх, мумисен пысӑк ҫарӗ, театр кулисисем евӗр ширмӑсем; ҫак ширмӑсенчи тӗттӗм пархӑт ҫинче — илемлӗ йӑлтӑравлӑ кольчугӑсем, латӑсем, шлемсем, чӗр куҫҫи хӳтлӗхӗсем, пуртӑсем, ухӑсемпе ҫӗмренсем, арбалетсем, хӗҫсемпе палашсем, кинжалсем, ҫӗҫӗсем.

Комон бросился, не обращая внимания на изумленных посетителей, через множество зал, в самую длинную, кривую и сумеречную, напоминающую лес от множества загромождавших ее витрин, подставок, щитов с оружием, целого войска мумий и ширм, похожих на театральные кулисы; по ширмам этим, живописно блестя на темном бархате, висели кольчуги, латы, шлемы, набедренники, топоры, луки, стрелы, арбалеты, мечи, палаши, кинжалы и сабли.

II. Мӑн асаттесене сумсӑрлатни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Юлашкинчен, тӳреме чупса тухсан, Комон ӑна пур енчен те хуптӗрленине, пуҫӗпех тарса ҫухалма мехел ҫитерейменнине ӑнланчӗ.

Наконец, выбежав на площадь, Комон увидел, что к нему мчатся со всех сторон, и улизнуть трудно.

I. Тарни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Пушӑ вырӑнта чупас тӑк — Комон тахҫанах пурне те хыҫала пӑрахса хӑвармаллаччӗ; анчах ишевҫӗ шывран ҫырана сикеймен пекех — Гимнаст та хулана пӑрахса хӑвараймасть; кашни кӗтесре, кашни тӑкӑрлӑкра-пӑрӑнӑҫра хӑрӑлтатса-хӑйӑлтатса ӑна ҫӗнӗ сунарҫӑсем йӗрлеме пикенеҫҫӗ; урам йыттисем те, ҫынсене евӗрлесе, хӑрушла, хаяррӑн та тискеррӗн вӗре-вӗре Комона ура тупанӗнчен ҫыртма хӑтланаҫҫӗ.

Если бы ему пришлось бежать в пустом месте, Комон давно бы опередил всех, но как немыслимо пловцу опередить воду, так Гимнаст не мог оставить за собой город; за каждым углом, в каждом переулке и повороте, срывались за ним, хрипло крича, новые охотники; уличные собаки, бессознательно копируя людей, хватали Комона за пятки с грозным и воинственным лаем.

I. Тарни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Комон йӑрӑ, чупнӑ чух ывӑнмасть.

Комон был ловок и неутомим в беге.

I. Тарни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Комон, Гимнаст текенскер, уҫӑр!

— Комон, именуемый Гимнаст, откройте.

I. Тарни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

— Миҫен эсир? — ыйтрӗ Комон.

— Сколько вас? — спросил Комон.

I. Тарни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Хисеплӗ те сумлӑ ҫак вӑйӑ тачӑрах та тачӑрах хӑратать; ирхине, коридорта шпорсен ҫепӗҫ чӑнкӑртатӑвне илтнӗ-илтменех, ҫав ҫеккунтрах, Комон апат ҫиме чарӑнчӗ.

Почтенная игра эта угрожала так плотно, что утром, заслышав на коридоре ласковый перезвон шпор, Комон, не медля секунды, перестал завтракать.

I. Тарни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Комон, урӑхла каласан Гимнаст, правительствӑпа вӑйӑ пуҫларӗ.

Комон, иначе именуемый — Гимнаст, — начал игру с правительством.

I. Тарни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Комон та ачи вилнӗ, бунине куҫнӑ.

Умер и ребенок Комо, переселился в буни.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех