Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кокушкинӑри (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кокушкинӑри хресченсем епле чухӑн пурӑннине курать ӗнтӗ Володя.

Володя знал, как живут кокушкинские крестьяне — тяжело, бедно.

Кокушкинӑри ирӗксӗрлӗх // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Куҫ умне самантрах Кокушкинӑри кӑмпаллӑ вӑрмансем, хӗп-хӗрлӗ ҫӗр ҫырлиллӗ уҫланкӑсем, ҫырмари хӑмла ҫырли тӗмисем, улӑхра утӑ ҫулнисемпе выртмана кайнисем тухса тӑраҫҫӗ…

Кокушкинские грибные леса. Красные от земляники вырубки. Малинники в ближнем овраге. Сенокосы на лугах. Ночное, когда после вечерней зари деревенские ребята скачут верхами, гонят коней пастись до утра на лесные поляны.

Кокушкино // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫул тӑршшӗпех Володя Ольӑпа Митьӑна Кокушкинӑри пурнӑҫ ҫинчен каласа пырать.

Всю дорогу Володя рассказывал Оле и Мите о жизни в Кокушкине.

Кокушкино // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Сасартӑк Мария Александровна Кокушкинӑри пӗр каҫхине Саша, Аня тата Володя, крыльца ҫинче тӑрса, хӗрӳленсе, чӑмӑрӗсене чӗтрете-чӗтрете, хыттӑн, тупа тунӑ пек каланине аса илчӗ:

И вдруг в памяти Марии Александровны возник вечер в Кокушкине, когда Саша, Аня и Володя, стоя на крыльце, разгоряченные, потрясая сжатыми в кулак руками, громко, как клятву, повторяли:

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех