Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Каллех ҫутӑ ҫунчӗ; фантомсем ҫухалчӗҫ; Армунран Бельги еннелле сасӑсӑр ураган ҫиҫӗмле вӗҫсе ҫухалчӗ; йӗри-тавралӑх пӗтрӗ, сывлӑш ҫӗр фут йӑрӑмпа ҫухалчӗ, Калиострӑн никам хускатми лӑпкӑн пӑхса тӑраслӑхӗ-чурӑслӑхӗ кӑмӑллӑ кулӑпа ылмашӑнчӗ.

Вновь вспыхнул свет; фантомы исчезли; беззвучный ураган молнией пролетел от Армуна к Бельгии; пространство пало, воздух исчез полосой в сто футов, а непоколебимое равнодушие Калиостро сменилось доброй улыбкой.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 293–301 с.

1914 ҫулхи утӑ уйӑхӗн вӗҫӗнче Соломонӑн пысӑк пантаклӗ, Калиострӑн ӗҫ сӗтелӗ ҫинче выртаканскер, шӑппӑн янӑрарӗ те — ӗнтрӗк пек тӗттӗмре хӗррисем кӑвак пӑнчӑллӑ ҫутӑпа ҫиҫсе илчӗҫ.

В конце июля 1914 года большой пантакль Соломона, лежавший на письменном столе Калиостро, издал тихий звон и на краях его вспыхнули голубые пятна тусклого, как сумерки, света.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 293–301 с.

Вӗсен, чӑн та, уни-куни пуҫтарӑннӑ: Ньютон пан улмийӗ, Лавуазье тата ҫакнашкал ытти япала; анчах кусем пурте, паллӑран та паллӑ Калиострӑн циклопла пӗлӗвӗсемпе танлаштарсан, ниме тӑманлӑх кӑна.

У них накопилось кое-что, правда: Ньютоново яблоко, Лавуазье и т.п., но какими пустяками казалось это в сравнении с циклопическими знаниями знаменитого Калиостро!

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 293–301 с.