Шырав

Инкерман

Малтан Инкерман патӗнче пулса иртнӗ ҫапӑҫу ҫинчен калаҫнӑ, вӗсен батарейӗ те пулнӑ-мӗн вӑл ҫапӑҫура, кашниех хӑй ҫинчен, ҫав ҫапӑҫура мӗн-мӗн курни ҫинчен каласа панӑ, ҫапӑҫу мӗн сӑлтавпа ӑнӑҫлӑ пулманни ҫинчен калаҫнӑ, кун пирки кашниех харпӑр хӑй шухӑшне кала-кала панӑ, анчах та батарея командире калаҫма тытӑнсанах калаҫаканни шӑпланса ларнӑ; унтан вара калаҫу хӑй тӗллӗнех урӑххи ҫине куҫнӑ, ҫӑмӑл орудисен калибрӗ ҫителӗклӗ марри ҫинчен, ҫӗнӗ тӗрлӗ ҫӑмӑллатнӑ тупӑсем ҫинчен калаҫма тытӑннӑ, Володя ӗнтӗ хӑй артиллери тӗлӗшӗпе пӗлекен ҫын иккенне те палӑртма ӗлкӗрнӗ.
Сначала речь шла о Инкерманском сражении, в котором участвовала батарея и из которого каждый рассказывал свои впечатления и соображения о причинах неудачи и умолкал, когда начинал говорить сам батарейный командир; потом разговор, естественно, перешел к недостаточности калибра легких орудий, к новым облегченным пушкам, причем Володя успел показать свои знания в артиллерии.