Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Учитель! — терӗ Огнянова пӗр аллӑ ҫулсене ҫитнӗ Вериговӑ хресченӗ.— Учитель! — окликнул Огнянова крестьянин лет пятидесяти, родом из Веригова.
XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
Огнянов утланса пынӑ лашине Ненко ҫавӑтса Вериговӑ ялне пырса кӗчӗ те пӗр ҫуртӑн алӑкне шаккарӗ.
XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
Средна-гора леш енчи Вериговӑ ялне Огнянов лайӑх пӗлет.Деревня Веригово, расположенная по ту сторону Средна-горы, была тоже хорошо знакома Огнянову.
XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
Вӑл Вериговӑ ялӗнчен. Иван пичче ывӑлӗ, «Ненко», — хавасланса асне илчӗ Огнянов.Он из деревни Веригово. Ненко, сын деда Ивана», — с радостью подумал Огнянов.
XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.
- 1