Шырав
Шырав ĕçĕ:
Вебера (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Урине ҫӑмӑллӑн силлесе ларакан Консейль Гартӑн чее кулӑллӑ типӗ питне елпӗрсе тӗсерӗ; Гарт Консейлӗн мрамор ҫамкипе кӑвак куҫӗсенчен тӗмсӗлчӗ; унтан иккӗшӗ те тискер, усал, хура Вебера куҫ хӗсрӗҫ; Вебер вара хӑй енчен вӗсем патнелле куҫлӑхӗ айӗпе ҫип-ҫинҫе ухӑ йӗппи вӗҫтерсе ячӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн виҫҫӗшӗ темӗскер сӳтсе явма пуҫларӗҫ.
II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.
Ун хыҫҫӑн вӑл Санинран «Фрейшюца» пӗлнипе пӗлменни, Вебера юратнипе юратманни ҫинчен ыйтса пӗлчӗ.Потом она спросила Санина, знает ли он «Фрейшюца», любит ли Вебера.
XI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.
— Ах, ара ҫав, Вебера, — терӗ Анна Васильевна, унтан ҫемҫе пукан ҫине ларчӗ; унӑн куҫ хӑрпӑкӗсем ҫине куҫҫуль пӑчӑртатса тухрӗ.
IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.
Страницăсем:
- 1