Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ваҫҫука (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан Ваҫҫука хулпуҫҫинчен тытса чӑмӑртарӗ:

Потом порывисто сжал плечи Васька:

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Степан Ильич Ваҫҫука тӗртсе: — Чуп, хирӗҫ тухса ил! Миҫе каҫ ҫывӑрман ӗнтӗ вӑл сирӗншӗн… — терӗ.

Степан Ильич подтолкнул Васька: — Беги, встречай! Ночи она не спала из-за вас…

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ку лешӗ… лешӗ, шӑхличӑлли, — пӑшӑлтатрӗ Ваҫҫука Мазин.

— Это тот… тот, со свистком, — шепчет Ваську Мазин.

55 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ваҫҫука сасартӑк хӑйӗн мӗнпур шанчӑкӗсем пустуй пулнӑ пек туйӑнса кайрӗҫ.

Ваську кажется вдруг, что все его надежды напрасны.

55 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Йыттӑн ӑшӑ ҫӑмӗ Ваҫҫука ирӗксӗрех хӑйӗн килне аса илтерчӗ.

Теплая шерсть собаки напоминает забытый домашний уют.

52 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Канашласа пӑхасчӗ, — терӗ Одинцов Ваҫҫука.

Надо бы посоветоваться, — говорил Ваську Одинцов.

51 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ваҫҫука аса илсе, вӑл шухӑша кайса ҫапла каларӗ:

Вспоминая Васька, она улыбалась и задумчиво говорила:

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Эй! — вӑл сасартӑк Ваҫҫука аллинчен карт туртрӗ те тепӗр вырӑна сиксе ларчӗ.

Эй! — вдруг дернул он Васька и даже вскочил с места.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн вӗсем Ваҫҫука штабран эсэсовецсен пӗр отрячӗ мотоциклсемпе таҫта тухса кайни ҫинчен пырса пӗлтерчӗҫ.

После обеда они принесли Ваську сведения, что из штаба выехал куда-то целый отряд эсэсовцев на мотоциклах.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ваҫҫука вӑл хӑех вырттарса утиялпа витрӗ, каллех хӑйӗн сӑмахӗсене тепӗр хут каларӗ:

Он сам уложил Васька, укрыл его рядном, снова повторив свои слова:

42 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Степан Ильич Ваҫҫука ҫенӗкре кӗтсе тӑнӑ иккен.

Степан Ильич дожидался Васька в сенях.

42 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Тӑр-ха, ачам — терӗ те Степан Ильич Ваҫҫука тепӗр хут ӑна хӑй хыҫҫӑн алкумне ҫавӑтса тухрӗ.

— Встань, хлопчик, — еще раз сказал Степан Ильич и потянул Васька за собой в сени.

42 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Каҫпа такам Ваҫҫука хулпуҫҫинчен тӗкрӗ.

Ночью кто-то тронул Васька за плечо.

42 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Хаклӑ ывӑлӑм! — терӗ вӑл, Ваҫҫука хӑй патнелле туртса илсе.

— Дорогой ты хлопец! — притягивая к себе Васька, сказал он.

42 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ваҫҫука кӑштах тунката ҫинчен туртса антармарӗҫ.

Васька чуть не стащили с коряги.

41 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Эпир лайӑххӑн курса та калаҫаймарӑмӑр, — терӗ вӑл ерипен пӑшӑлтатса Ваҫҫука.

— Мы и не повидались совсем, — тихо шепнула она Ваську.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Амӑшӗшӗн хӑрать — терӗ Лида Ваҫҫука пӑшӑлтатса.

За маму свою боится, — шепнула Ваську Лида.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кайнӑ чухне Матвеич Ваҫҫука хулӑн пакет тыттарчӗ:

Когда Васек уходил, Матвеич дал ему толстый пакет:

38 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Николай Григорьевич пӳрнипе сӗтел ҫине шаккаса илчӗ те Ваҫҫука хӑй ҫумнелле туртрӗ.

Николай Григорьевич постучал по столу и притянул к себе Васька.

38 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Митя Ваҫҫука нимӗн каламасӑр хӑйӗн кӑкӑрӗ ҫумне тытса чӑмӑртарӗ, унӑн телейлӗн ялкӑшса тӑракан куҫӗсенчен пӑхса савӑнӑҫлӑн кулчӗ…

Митя молча, без слов, прижимает к себе Васька, глядит в его одуревшие от счастья глаза и смеется…

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех