Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Халӗ те Ванюшран «сывӑ хучӗ» килес пек туйӑнса тӑчӗ-ха ӑна.

Куҫарса пулӑш

Чӑтӑмлӑхӑн та вӗҫӗ пур // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Виҫҫӗмӗш уйӑх Ванюшран ҫыру ҫук.

Куҫарса пулӑш

Лиля // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Хӑш чухне вӑл пӗр-пӗр ҫурт ҫине тинкерсе пӑхрӗ те, ӑна мӗншӗн ҫапла ӑнланмалла мар туса лартнӑ-ши, тесе тӗлӗнчӗ; тепӗр чух тата ямшӑкпа Ванюшран тӗлӗнчӗ, вӗсем уншӑн пачах та ют ҫынсем, ҫапла пулин те ак унпа пӗрлех ларса пыраҫҫӗ, вӗсем те, пичеври лашасем шӑннӑ пӑявсене картлаттарса туртнӑ май, Оленинпа пӗрле чӗтресе тата силленсе илеҫҫӗ.

Иногда он вглядывался в какой-нибудь дом и удивлялся, зачем он так странно выстроен; иногда удивлялся, зачем ямщик и Ванюша, которые так чужды ему, находятся так близко от него и вместе с Олениным трясутся и покачиваются от порыва пристяжных, натягивающих мерзлые постромки.

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.