Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Валерирен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Валерирен пулас», — тесе шухӑшларӑм та саппун кӗсйине чикрӗм.

Куҫарса пулӑш

XIII // Зоя Нестерова. Нестерова З.А. Ылтӑн пӗрчисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 256 с. — 4–120 с.

Валерирен ӗнер ҫыру илтӗмӗр терӗ инке.

Куҫарса пулӑш

VI // Зоя Нестерова. Нестерова З.А. Ылтӑн пӗрчисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 256 с. — 4–120 с.

Валерирен, — вӑл сумкине уҫрӗ те виҫӗ кӗтеслӗ ҫыру кӑларчӗ.

Куҫарса пулӑш

IV // Зоя Нестерова. Нестерова З.А. Ылтӑн пӗрчисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 256 с. — 4–120 с.

Эвтибида пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗнех Спартак Валерирен сахалтарах айӑплӑ тесе шухӑшлама тытӑнчӗ.

Эвтибиде казалось, что Спартак был гораздо меньше виноват, чем Валерия.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Мӗнле машина ку, хуллен вӗҫекенскер? — ыйтрӑм Валерирен.

— Что это за тихоход? — спросил я Валерия.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

— Эсӗ, паллах, Нагурский пирки мӗн ҫырнине астӑватӑн пулӗ? — ыйтнӑ Валерирен хӑйпе калаҫакан летчик.

— Ты помнишь, конечно, интервью Нагурского? — спросил Валерия его собеседник.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

— Санӑн тата ӗҫӳсем мӗнле? — ыйтрӗ вӑл Валерирен.

— А у тебя как дела? — обратился он к Валерию.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Андрей Валерие хӑйпе тата Тихонпа мӗн пулса иртнине пурне те каласа пачӗ, Андрей Валерирен вӑл Флегонтов виллине мӗнле тупнине тата офицера тытнине пӗлчӗ.

Андрей рассказал Валерию обо всем, что произошло с ним и Тихоном, и в свою очередь узнал от Валерия, каким образом тот нашел труп Флегонтова и поймал офицера.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Пӗлетӗн-и эсӗ, мӗнле вӑл? — ыйтрӗ Валерирен Тихон.

— Ты понимаешь, она какая! — сказал Тихон Валерию.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Санӑн арӑму-и, хӗрлӗ командир? — ыйтрӗ Валерирен хӑйпе юнашар тӑракан матроссенчен пӗри.

— Жинка твоя, краском? — спросил Валерия один из стоявших рядом с ним матросов.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех