Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Бекрята… — терӗ Чижик васкавлӑн, — эпӗ дежурить тӑватӑп.

— Бекрята…— сказала Чижик торопливо, — я дежурю.

Мӗншӗн Чижик авӑн ҫапнӑ ҫӗре лекмерӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Чижик сурчӑкне ҫӑтса ярсан хытӑ сасӑпа: — Бекрята! Ку Бекрята! — терӗ.

Чижик проглотила слюну и сказала громко: — Бекрята! Это Бекрята.

Мӗншӗн Чижик авӑн ҫапнӑ ҫӗре лекмерӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Акӑ крыльца, ун ҫинче «Бекрята ялӗнчи Сельпо» тесе ҫырнӑ кӑвак вывеска тӑрать.

Вот крылечко, над ним синяя вывеска: «Сельпо села Бекрята».

Картта ҫинче ҫук ял // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.