Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Баркова (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
…Вӗсем уҫӑ ҫӗртех, юнланса пӗтнӗ курткӑсем, плащсем ҫинче выртаҫҫӗ, тата Елена Баркова сӑмахне итлеҫҫӗ.

Лежат они под открытым небом на окровавленных куртках, плащах и слушают жуткие причитания Елены Барковой.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Шурлӑх леш енчи сӗм вӑрманта вунпӗр вилӗ выртать: Озеров, Нюра Баркова, Лебяжье хуторӗнчи старик, пилӗк колхозница тата виҫӗ комсомолка, хуларан килнӗскерсем; вилнисемсӗр пуҫне вунтӑватӑ ҫын йывӑр аманнӑ, вӗсен хушшинче Саша, Женя ашшӗ.

Одиннадцать трупов лежат сейчас в глухом лесу по ту сторону болота: Озеров, Нюра Баркова, старик с Лебяжьего хутора, пять колхозниц и три городские комсомолки; кроме убитых, четырнадцать тяжело раненных, и среди них Саша, женин отец…

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Нюра Баркова нимӗҫ офицерне карланкаран пӑвса илнӗ те: — Эсӗ, ҫӗлен, ман аттене чӗрӗллех ҫӗре чикрӗн! Эсӗ! — тесе кӑшкӑрчӗ.

Нюра Баркова, сдавливая пальцами горло немецкого офицера, кричала: — Ты, гад, тятеньку моего живьем зарыл! Ты!

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Нюра Баркова ҫине Катя пӑхса илчӗ.

Взгляд Кати перебежал на Нюру Баркову.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Аманнисене шутламасан, кунта вӑтӑр ҫын, вӗсен хушшинче: Маруся Кулагина, Нюра Баркова, Озеров, Саша, Николай Васильев, Женя ашшӗ Омельченко агроном, Лебяжье хуторӗнчен килнӗ икӗ старик — ҫур отряд.

Исключая раненых, здесь было тридцать человек, и среди них: Маруся Кулагина, Нюра Баркова, Озеров, Саша, Николай Васильев, отец Жени агроном Омельченко, два старика с Лебяжьего хутора.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӗме патӗнчен райком машинистки Нюра Баркова комсомолка тӑрать, хӑй ҫине вӑл шурӑ саппун ҫакнӑ, аллине пысӑк ҫӑпала тытнӑ; унран сулахайра — Великолужск колхозӗн икӗ колхозници, ҫаннисене тавӑрнӑскерсем;аллисем ҫинче супӑнь кӑпӑкӗ типе-типе ларнӑ: вӗсем ҫырма хӗрринчен, кӗпе-йӗм ҫунӑ ҫӗртен чупса килнӗ.

Прямо перед бугром стояла машинистка райкома комсомола Нюра Баркова, в белом переднике, с большим половником в руке; слева от нее — две великолужские колхозницы с оголенными по локоть руками, на руках засохла мыльная пена: женщины прибежали от ручья, где стирали белье.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Калитке патӗнче Катя, Зимин, Зоя, Саша, Нюша инке, Нюра Баркова, ҫар комиссарӗ тата парти райкомӗнчен килнӗ икӗ юлташ тӑрать.

У калитки стояли Катя, Зимин, Зоя, Саша, тетя Нюша, Нюра Баркова, военком и два товарища из райкома партии.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӗр-шофер кабинӑран пуҫне кӑларса иккӗмӗш грузовик патӗнче тӑракан Саша ҫине, Нюра Баркова машинистка ҫине тата сӑран куртка тӑхӑннӑ шофер ҫине пӑхса илчӗ.

Высунув в дверцу кабины голову, девушка-шофер смотрела на стоявших возле второго грузовика райкомовца Сашу, машинистку Нюру Баркову и шофера в кожаной куртке.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех