Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Эпӗ ҫапах та, хуть те мӗн пулсан та, Карабас Барабасран ылтӑн ҫӑраҫҫи уҫакан алӑк ӑҫтине пӗлесшӗн-ха.

— Я всё-таки хочу во что бы то ни стало узнать у Карабаса Барабаса, где эта дверца, которую открывает золотой ключик.

Хуть те мӗн пулсан та, Буратино Карабас Барабасран ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне ыйтса пӗлме шут тытать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Буратино, эсир йытӑсемпе ҫапӑҫса вӗсене ҫӗнтернӗ пулсан, пире Карабас Барабасран хӑтартӑр пулсан, малалла та хӑвӑра-хӑвӑр маттур пулатӑр пулсан, — сире аллӑрсене ҫӑвассинчен тата апат умӗн шӑлсене тасатассинчен хӑтарать-ха тесе ан шухӑшлӑр… — терӗ.

— Не думайте, Буратино, что если вы дрались с собаками и победили, спасли нас от Карабаса Барабаса и в дальнейшем вели себя мужественно, то вас это избавляет от необходимости мыть руки и чистить зубы перед едой…

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино турат ҫинче усӑнса тӑчӗ те, Карабас Барабасран мӑшкӑласа ҫухӑрса ячӗ:

Буратино повис на суку и, дразнясь над Карабасом Барабасом, запищал:

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.