Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сӑнтан пӑхсан хӑй сарлака питшӑммиллӗ, монголла куҫӗсем хӗсӗк те чалӑшшӑн лараҫҫӗ, сулахай пичӗ тӑршшипех — тарӑн ҫӗвек: вӑл тути хӗррисен кӗтессине кӑштах хӑпартрӗ те Артюшкӑн сӑн-пичӗ ҫине хӑйӗн нихҫан улшӑнми йӗрӗнчӗкле куллине сарса хучӗ.

Лицо у него скуластое, монгольское, глаза узкие, косые, во всю левую щёку — глубокий шрам: он приподнял угол губ и положил на лицо Артюшки бессменную кривую улыбку пренебрежения.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.