Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ардальонӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпир тутар хӗрӗн пӳлӗмне куҫрӑмӑр, старик выран ҫине Ардальонӑн ури вӗҫне ларчӗ те, нумайччен ӑна вӑратнӑ хӑтланса тӑчӗ.

Мы перешли в конуру татарки, старик сел на постель в ногах Ардальона и долго безуспешно будил его, а тот бормотал:

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ун хыҫӗнче, вырӑн ҫинчи икӗ минтер ҫинче, Ардальонӑн кӳпчесе ларнӑ пичӗ курӑнатчӗ, унӑн арпашса пӗтнӗ хура сухалӗ хӑпартланса тӑратчӗ.

За нею, на двух подушках постели, возвышалось взбухшее лицо Ардальона, торчала его черная спутанная борода.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Мана ӑраснах Петӗр эртелӗнчи чи аслӑ та чи лайӑх работникӑн, каменщик Ардальонӑн историйӗ тӗлӗнтерсе ячӗ.

Особенно меня поразила история каменщика Ардальона — старшего и лучшего работника в артели Петра.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех