Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Паллах, Андреяновӑн тӗп ҫитменлӗхӗ чӗлхе чараксӑрлӑхӗ, ватӑ ҫынла ним тытӑнкисӗр те ытлашши нумай сӳпӗлтетес йӑли пулнӑ.

Несомненно, основным пороком Андреянова была болтливость, та старческая, безудержная и страшная болтливость.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Вирлӗ ҫапса хуҫрӗ полковника!» — хӗпӗртесе шухӑшларӗ те Григорий Андреяновӑн ҫилӗллӗн туртӑна-туртӑна илекен хӗп-хӗрлӗ шыҫмак пичӗ ҫине хӑй ӑшӗнче вӑрттӑн савӑнса пӑхрӗ.

«Здорово ощипал он полковничка!» — с удовольствием подумал Григорий и не без злорадства глянул на мясистые, багровые щеки Андреянова, подергивавшиеся от нервного тика.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.