Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аленка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Нумаях пулмасть «Алёнка» пукане-матрешка тӗнче уҫлӑхӗнче пулса курнӑскер Шупашкара ҫитрӗ.
Куҫарса пулӑш

Космонавтика паттӑрӗсене сума суса // Чӑваш Ен наци телекуравӗ. http://www.ntrk21.ru/video/60739

«Аленка» пукане-матрешка тӗнче уҫлӑхӗнче пулнӑ хыҫҫӑн Шуршӑлти мемориаллӑ комплексра вырӑн тупрӗ.
Куҫарса пулӑш

Шуршӑл ачи // Чӑваш Ен наци телекуравӗ. http://www.ntrk21.ru/video/60740

Ытти хӗрарӑмсен упӑшкисем походсенчен киле таврӑнӗҫ, Аленка тусанлӑ ҫул ҫине тухӗ те, куҫӗсене хӗвелтен алӑ тупанӗпе хупласа, ӑна кӗтсе сӑнаса пӑхӗ, анчах вӑл ҫук та ҫук.
Чужие мужья возвратятся домой из походов, а она, защищаясь ладонью от солнца, будет высматривать и его на пыльном шляху, а его все не будет и не будет!

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Мӗн лайӑххи пур ӗнтӗ хулара, — терӗ Алёнка.
— Ну чего хорошего сейчас в городе? — сказала Аленка.

Хӗрӗхмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Этем тӗнче уҫлӑхне вӗҫсе кайрӗ, — тет Алёнка, утрав ҫине пӑхса.
— Человечек полетел в космос, — говорит Аленка, глядя на остров.

— Эппин, мӗн туса тӑратпӑр? — хӑраса ӳкрӗ Алёнка.
— Чего же мы стоим? — с тревогой спросила Аленка.

Вӑтӑр тӑххӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Ҫав тери пысӑкскер, — хавхаланса калаҫма пуҫларӗ Алёнка.
— Огромная такая… — стала рассказывать Аленка.

— Эсир ӑҫта пултӑр? — ыйтрӗ Алёнка.
— Где вы были? — спросила Аленка.

Алёнка Чакакпа Гарик ҫине пӑхать, ним калама пӗлмесӗр тута хӗррисене ҫырткалать.
Аленка смотрела на Сороку и Гарика, она покусывала губы и хмурилась.

— Эсӗ вӑл вырӑн ӑҫтине астӑватӑн-и? — ыйтрӗ Алёнка.
— Ты помнишь то место? — спросила Аленка.

Алёнка та ҫакӑн пиркиех шухӑшларӗ пулмалла.
Наверное, об этом подумала и Аленка.

Алёнка ачасем кайнӑ ҫӗрелле пӑхать.
Аленка смотрела в ту сторону, куда ушли мальчишки.

Эпӗ Алёнка ҫине пӑхса илтӗм.
Куҫарса пулӑш

Эпӗ вӗсене хамӑр йывӑҫ ҫинче ларнине пӗлтерсе кӑшкӑрас тесеччӗ, анчах Алёнка пӳрнипе хӑйӗн тута хӗррине тытрӗ те, эпӗ шарламарӑм.
Я хотел им крикнуть, что мы здесь, на сосне, но Аленка приложила палец к губам: мол, помолчи!

— Эпӗ те санпа пӗрле, — терӗ Алёнка.
— И я с тобой, — сказала Аленка.

Алёнка ман алӑран тытрӗ.
Аленка взяла меня за руку.

— Вӑл апла кунта килме те пултарать… — терӗ Алёнка, шиклӗн пӑхса ҫаврӑнса.
— Она может сюда прийти… — сказала Аленка, озираясь.

Алёнка пӗр вӑхӑт ун хыҫҫӑн пӑхса тӑчӗ, унтан алли ҫине пӑхса: — Хӗскӗчпе хӗстернӗ пек ҫулса тытрӗ, — терӗ.
Аленка проводила его взглядом и посмотрела на свою руку: — Сжал, как тисками, — сказала она.

— Пӗрне илӗпӗр-и? — сӗнчӗ Алёнка.
— Возьмем одного? — предложила Аленка.

— Эсир ӑна вӑратрӑр-и? — ыйтрӗ Алёнка, Чакак чарӑнса тӑрсан.
— Вы его разбудили? — спросила Аленка, когда Сорока остановился.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика