Шырав

Шырав ĕçĕ:

Азора (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫар карапӗ пӗр хушӑ Сӑваплӑ Ураталлӑ ту хысакӗ ҫийӗн ҫаврӑнчӗ, унтан Азора еннелле пӑрӑнчӗ те — халӗ сасси илтӗнмест.
Военный корабль кружился некоторое время над скалами Священного Порога, затем — ушёл в сторону Азоры, и где-то сел.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аолсем ту хушӑкӗсенчен тухаҫҫӗ те Азора тӳремлӗхне таврӑнаҫҫӗ; малта — хаши кӗтӗвӗсем, юнашар — хӗрарӑмсем, ачасем тата таса хӗр-упраҫ.
Аолы вышли из горных ущелий на равнину Азоры, гоня перед собой стада хаши и ведя женщин, детей и девственниц.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӗтӳҫ вӗрентӗвӗ Азора чикки урлӑ каҫса аякка-аякка сарӑлать.
Ученье пастуха шло далеко за пределы Азоры.

Тӑваттӑмӗш ҫулхине шурлӑхсенчен эрешмен ҫиенсем тухаҫҫӗ те Азора ҫыннисене тапӑнаҫҫӗ.
На четвёртое лето из болот вышли пожиратели пауков и напали на жителей Азоры.

Кӗтӳҫе итлесе пӗтерсен Азора ҫыннисенчен нумайӑшӗ ҫавра кӳлӗ хӗррине, Аслӑ Соам гейзерӗ патне каяҫҫӗ.
Жители Азоры слушали пастуха, многие пошли за ним на круглое озеро, к великому гейзеру Соам.

Тӑнӑҫлӑ Азора ҫыннисем ҫак сӑмахсене итленӗ май сехӗрленӳпе аллисене ҫӗкле-ҫӗкле кулянаҫҫӗ.
Жители мирной Азоры в ужасе поднимали руки, слушая эти слова.

Вӑл кӗтӳҫ ывӑлӗ пулнӑ-мӗн, Лизиазира тӑвӗ ҫинче ӳссе ҫитӗннӗ, вун виҫӗ ҫул тултарсан Азора ялӗсенчен пӗрне аннӑ, унтан хуларан хулана ҫӳренӗ май ҫак сӑмахсене каланӑ:
Он был сыном пастуха, вырос в горах Лизиазира, и, когда ему минуло тринадцать лет, спустился в селения Азоры, ходил из города в город и говорил так:

Рехетлӗ Азора ҫӗр-шывӗнче тӗпленнӗ йӑхсенчен пӗрин йышне ыттисенчен уйрӑлса тӑракан шохо килсе кӗнӗ.
Среди одного из племён, населявшего блаженную страну Азора, появился необыкновенный шохо.

Азора — тӗлӗнтермӗш хутлӑх.
Чудесный был край Азора.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тулли шывлӑ каналсемпе касӑлса тухнӑ, ӳсен-тӑранӑн сарӑрах хӗрлӗ хӑтлӑхӗсемпе, майра кайӑкӗллӗ, хаваслӑ улӑхсемпе хупланнӑ Азора, — савӑнӑҫа пӗлтерекенскер.
Прорезанная полноводными каналами, покрытая оранжевыми кущами растительности, весёлыми, канареечными лугами, Азора, что означало — радость.

Азора анлӑ, ҫиҫкӗнчӗк тӳремлӗхпе сарӑлса выртать.
Азора расстилалась широкой, сияющей равниной.

— Азора.
— Азора.

— Ҫырӑр: «А Роза упала на лапу Азора», — терӗ.
— Пишите: «А роза упала на лапу Азора».

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика