Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫисе (тĕпĕ: ҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Палламан йытӑ хӑйӗн апатне ҫинӗшӗн хур нимӗн чухлӗ те кӳренмен, пачах урӑхла, татах та хӗрӳллӗрех калаҫма пуҫланӑ, унтан хӑй шанса тӑнине кӑтартас тесе, валашка патне пырса темиҫе пӑрҫа ҫисе янӑ.

Гусь нисколько не обиделся, что незнакомая собака поедает его корм, а напротив, заговорил еще горячее и, чтобы показать свое доверие, сам подошел к корытцу и съел несколько горошинок.

III. Ҫӗнӗ, питех те кӑмӑллӑ паллашу // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Вӑл пӑрҫине ҫисе пӑхнӑ — тутлӑ мар, ҫӑкӑр татӑкӗсене тутанса пӑхнӑ та, ҫиме тытӑннӑ.

Она попробовала горох — невкусно, попробовала корки — и стала есть.

III. Ҫӗнӗ, питех те кӑмӑллӑ паллашу // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Каштанка нумай ҫисе янӑ, анчах ҫапах тӑранайман, ҫинипе ӳсӗрӗлсе кайнӑ кӑна.

Каштанка съела много, но не наелась, а только опьянела от еды.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Малтан вӑл ӑна ҫӑкӑр тата сырӑн ҫиелти кӑвакарса кайнӑ хуппине, унтан аш татӑкӗ, пӗчӗк кукӑлӗн ҫуррине, чӑх шӑммисене панӑ, анчах Каштанка, выҫса кайнипе, вӗсене пурне те ҫав тери хӑвӑрт ҫисе янӑ, тутине те пӗлсе юлайман.

Сначала он дал ей хлеба и зеленую корочку сыра, потом кусочек мяса, полпирожка, куриных костей, а она с голодухи все это съела так быстро, что не успела разобрать вкуса.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Пуҫне чалӑштарнӑ та, сӗтел хушшинче апат ҫисе ларакан палламан ҫын ҫине куҫне илмесӗр ӑшшӑн пӑхнӑ.

И, склонив голову набок, с умилением и с любопытством глядела на незнакомца, который сидел за столом и обедал.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Ҫутӑ ҫинче йӑлтӑр-йӑлтӑр тӑвать хӑй, куҫа ҫисе ярасла ҫиҫет.

Куҫарса пулӑш

Вова хурлӑхӗпе савӑнӑҫӗ // Антал Назул. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 14 стр.

Тепри-пӗри атӑ-пушмакпа ут хатӗрӗсене юсаса аппаланать, виҫҫӗшӗ, вӗсем хушшинче Пантелей Прокофьевичпа пӗр лав ҫинче килнӗ Бесхлебнов старик те, сӗтел хушшинче яшка ҫисе лараҫҫӗ.

Кое-кто чинил обувь и упряжь, трое, в числе их старик Бесхлебнов, в супряге с которым ехал Пантелей Прокофьевич, ели за столом похлебку.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кил хуҫи малтанах, чирлӗ ҫынна пӑхма вӑхӑт ҫукки, вӑл чӑрмантарса ҫеҫ пурӑнни ҫине ярса, яхӑнне те килӗшмерӗ, унтан, апат ҫисе тӑрансан, ҫапла каларӗ:

Хозяин вначале отказался наотрез, ссылаясь на то, что ухаживать за больной будет некогда, что она стеснит их, а потом, кончив обедать, сказал:

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл вӑрахчен нисӗпсӗррӗн ҫисе ларчӗ.

Он ел долго и жадно.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пыйтӑ ҫисе ярать пире, Гриша!

Вши нас заедят, Гриша!

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, каллех ав фронтран темле виле турттарса килеҫҫӗ! — терӗ пӗррехинче Дуняшка, кӑнтӑрлахи апат ҫисе ларнӑ вӑхӑтра кантӑкран пӑхса.

Однажды за обедом Дуняшка взглянула в окно, сказала: — Ну, ишо какого-то убитого с фронта везут!

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗтӳҫ каласа панӑ тӑрӑх, пӗр снарячӗ курӑк ҫисе ҫӳрекен кӗтӳ умӗнче ӳксе ҫурӑлнӑ та, сурӑхсем, хӳрисене пӗтӗлтеттерсе, хӑранипе ҫеҫенхире тапса сикнӗ, ун хыҫҫӑн пачах ҫухалнӑ.

По словам пастуха, один из снарядов разорвался впереди пасшегося гурта, и овцы, замигав курдюками, в ужасе устремились в степь и исчезли.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ватӑлса ҫитнӗ есаул, ларусене ертсе пыраканскер, суд умне тӑратнӑ ҫынран хушаматне, ятне, ашшӗ ятне, чинпа чаҫ номерне ыйтрӗ, хӑҫантанпа тарса пурӑнни ҫинчен тӗпчесе пӗлчӗ, унтан суд членӗсемпе — хӑрах хуллӑ хорунжипе тата ӗҫлемесӗр тутлӑ ҫисе самӑрӑлса кайнӑ кӳпшеке питлӗ, вӑрӑм мӑйӑхлӑ вахмистрпа — шӑппӑн темиҫе сӑмах перкелешсе илчӗ те приговор пӗлтерчӗ.

Престарелый есаул, председательствовавший на заседаниях, спрашивал у подсудимого его фамилию, имя, отчество, чин и номер части, узнавал, сколько времени подсудимый пробыл в бегах, затем вполголоса перебрасывался несколькими фразами с членами суда — безруким хорунжим и разъевшимся на легких хлебах усатым и пухломордым вахмистром — и объявлял приговор.

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Сан ытла тӳрех ҫисе лартас марччӗ.

— Ты бы не доразу наедался.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем хушшинче ку вӑхӑтра шӑпах тата выльӑх мурӗ ҫӳрет; капла хӑть ашне ҫисе куратпӑр, ахаль пулсан, ним усӑсӑр сая каятчӗ.

На них аккурат в это время чума нападает; то хучь съедим, а то бы так, зря пропал.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпир тулӑ ҫитӗнтерсе тулӑ апачӗ ҫисе пурӑнатпӑр-ҫке-ха, унта ав, непуҫ, пирӗн Раҫҫейри пек, ыраш ҫӑкӑрӗпе анчах хырӑма саплакалаҫҫӗ пулас…

Мы же пашаницу сеем и едим, а там, небось, как и в России, на одном жите сидят.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем ҫумӑр татса ӳкернӗ ҫулҫӑсене, ҫӗр ҫумӗнчен шыв ҫисе тӑпӑлтарнӑ курӑк тымаррисене, тунинчен хуҫӑлнӑ ыраш пучаххисене юхтара-юхтара каяҫҫӗ.

Они несли порезанные дождем листья, вымытые из почвы корневища трав, сломленные ржаные колосья.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӳрече умӗнчен урапа кустӑрмисем палланӑ сасӑпа хӑлтӑртатса иртнӗ чухне Натальйӑпа ваттисем ирхи апат ҫисе ларатчӗҫ, Наталья йӑпӑр-япӑр чӳрече патне ыткӑнса пычӗ, куҫӗ таранах тутӑрпа кӗптеннӗ Дарья ывӑннӑ тата ырханланса кайнӑ вӑкӑрсене кил хушшине ҫавӑтса кӗнине курчӗ.

Старики и Наталья завтракали, когда мимо окон — со знакомым перестуком — загремели колеса брички, Наталья проворно подбежала к окну, увидела закутанную по самые глаза Дарью, вводившую усталых, исхудавших быков.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӗшенчӗк сӑнлӑ ҫамрӑках мар адъютант пырса кӗнӗ чухне генерал Фицхалауров ирхи апат ҫисе ларатчӗ.

Генерал Фицхелауров завтракал, когда немолодой потасканного вида адъютант доложил:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунтан инҫетре те мар вар урлӑ картланӑ, тӑприне аялтан шыв ҫисе ишӗлтернӗ пӗве пуҫӗ курӑнса выртать.

Неподалеку виднелся пруд с размытой до материка плотиной.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех