Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сивӗнсе (тĕпĕ: сивӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр-пӗр ҫын вилнӗ тейӗпӗр, арҫын-и, хӗрарӑм-и, ача-и — пурпӗрех, виле сивӗнсе ҫитеймен-ха, вӑл сӑвӑ ҫырса та хунӑ.

Стоило кому-нибудь умереть, будь это мужчина, женщина или ребенок, покойник еще и остыть не успеет, а она уж тут как тут со своими стихами.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Павелӑн чӗри кӗтмен ҫӗртенех ҫав тери сивӗнсе кайнипе ӑнран кайнӑ пек пулса, пӗр-ик сӑмах ҫеҫ калама пултарчӗ:

Ошеломленная неожиданной холодностью Павла, смогла лишь произнести:

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хурланчӑк калаҫусем пур ҫӗртех те лӑпланайман-ха; макӑрса шывланнӑ куҫӗсем пӳрин те сивӗнсе типсе ҫитеймен-ха, таҫта хушӑран, лӑпкӑлӑха ҫӗмӗрсе, параппансем кӗмсӗртете пуҫланӑ ӗнтӗ.

Ещё не везде смолкли печальные разговоры, ещё не у всех остыли заплаканные глаза, а уже исподволь, разбивая тишину, где-то рокотали барабаны.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Сӗтелӗ ҫинче сивӗнсе кайнӑ чейник, кунтах кӑлпасси татӑкӗсем, чӑкӑт тата булкӑсем выртаҫҫӗ.

На котором стоял остывший чайник и лежали обрезки колбасы, сыра и булки.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Час-часах шӑп ирчченех тунсӑхпа аллисене хуҫкаласа пӳлӗмре утса ҫӳренӗ, е, пӗтӗмпех кӑвакарса, сивӗнсе кайса, псалтырь вуласа ларнӑ.

И часто до самого утра металась по комнате, тоскливо ломая руки, или сидела, вся бледная и холодная, над Псалтырем.

VII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Сулахай аллипе карчӑк мана сивӗнсе ҫитеймен пысӑк ҫӑкӑр татӑкӗ сӗнет.

На ладони левой руки старушка подносит мне большой ломоть еще теплого хлеба.

Ял // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 164–165 с.

Катя вӑл пилленине Зиминпа илетпӗр, тӑшмана тавӑратпӑр тесе каласшӑнччӗ, анчах предрикӑн питҫӑмартийӗсем ҫав тери хӑвӑрт сивӗнсе пынине туйсан пӗр сӑмахсӑр ӑна чуптуса ура ҫине тӑчӗ.

Катя хотела сказать, что и она и Зимин примут его завещание, отомстят, но, почувствовав, как быстро стали леденеть под ее пальцами щеки предрика, молча поцеловала его и поднялась.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Мӗнпе ӑна ҫав тери хӗртсе янӑ, ку таранччен те сивӗнсе ҫитме пултараймасть?

Чем распалил так, что и до сих пор остыть, не может?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Саша сивӗнсе ҫитнӗ Танечка виллине ҫӗклесе ҫырма хӗрринелле васкарӗ.

Саша поднял застывшее тело Танечки и побежал с ним к реке.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Сивӗнсе кайнӑ салмана ҫӗнӗрен ӑшаламалла пулчӗ.

Холодную лапшу надо было подогреть.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Типӗ кизекпе кӑнтӑрлахи шӑрӑхран сивӗнсе ҫитеймен тӑпра шӑрши кӗрсе тӑчӗ.

Пахло сухими кизяками и не остывшей от дневного жара землей.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий те хӑй юлашки ҫулсенче сивӗнсе ютшӑннӑ, халӗ ҫӗнӗрен капланса хӑпарнӑ кулӑпа чыхланнине хӗпӗртесе туйрӗ, сасӑпах янӑравлӑррӑн ахӑлтатса ячӗ.

Григорий и в себе радостно ощутил эту, несвойственную ему за последние годы податливость на смех, не таясь засмеялся глухо и раскатисто.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аникушка арӑмӗн сӗтелӗ ҫинче паҫӑрах ӗнтӗ ӑна валли ӑшаланӑ ҫӑмарта сивӗнсе ларать.

У Аникушкиной бабы давно уж остыла на столе яичница.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тарласа йӗпеннӗ кӗпи сивӗнсе ҫурӑма канлӗн уҫӑлтарнине туйса, Листницкий пӗр чӗнмесӗр выртрӗ.

Листницкий лежал молча, чувствуя, как на спине его приятно холодеет мокрая от пота рубашка.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ҫук, вӑл сивӗнсе ӗлкӗрнӗ ӗнтӗ, — тӑкӑннӑ пӗрчӗсене ывҫи ҫине пуҫтарса хутаҫа янӑ май пӑшӑлтатнӑ пек калаҫрӗ Чубатый.

— Не, он остыл уж, — почти шепотом ответил Чубатый, собирая на ладонь упавшие из торбы зерна и вновь ссыпая их туда же.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпир ӑна часах акӑ исполкомра итлӗпӗр, пӗтӗм кӑварӗ сивӗнсе кайӗ.

Ну, ничего, мы скоро заслушаем его на исполкоме, и весь этот пыл с него спадет.

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Манӑн пӗчӗк юн тумламӗ… — пӑшӑлтатать Аксинья сивӗнсе пыракан тутисемпе, хӑш чухне, чунӗ тӑвӑрланса ҫитнӗ вӑхӑтра, куҫкӗретӗн пекех курать вӑл хӑй ачине, ачи хӑй чӗркуҫҫийӗ ҫумне пӑчӑртаннӑ пек курӑнса каять, ун пек чухне вӑл унӑн кӑтра пуҫне ачашлас тесе, аллине тӑснине сиссе илет.

— Кровиночка моя… — шептала Аксинья холодеющими губами, даже в гнетущей яви мерещилось ей иногда, что вот у колен ее жмется ребенок, и она ловила себя на том, что тянется рукой приласкать курчавую головку.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак самантра ҫамрӑк ӑйӑр, такӑнкаласа, тайкаланкаласа, хура ана урлӑ чупса каҫнӑ хушӑра, Григорий чӗринче хӑйне халь кӑна ҫулӑмлантарса янӑ сунар кӑварӗ сивӗнсе кӗлленчӗ, йывӑррӑн хашлатса сывлакан ӑйӑрне мӗнле чупас килнӗ, ҫавӑн пек ҫеҫ хӑвалама тытӑнчӗ Григорий, пан ҫинелле сӑнаса пӑхса илчӗ — каялла ҫаврӑнса пӑхмасть-и-ха тенӗ пек, унтан кӗске пусӑмлӑ ашӑпа юрттарса кайрӗ.

И за те небольшие минуты, в которые жеребец, спотыкаясь и качаясь, пересекал пахоту, в сердце Григория остывал охвативший его охотничий пыл, уже равнодушно понукал Григорий тяжело сопевшего жеребца и, проследив за паном — не оглядывается ли, — перешел на куцый намёт.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эсӗ, Евгений, хӑвӑртрах, апат сивӗнсе каять.

Ты поскорей, Евгений, завтрак стынет.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Писарь хут листи ҫине вӗтӗ йӗркесем йӗрлесе пырать, атаман ун хулпуҫҫийӗ урлӑ тинкерсе пӑхать, сивӗнсе кайнӑ правлени пӳлӗмӗнче казаксем мӑкӑртатаҫҫӗ.

Писарь крыл бумагу убористыми строками, атаман засматривал ему через плечо, а по нахолодавшей комнате правления приглушенным гудом:

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех