Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярать (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗри чышаври текен патакпа чышшине ҫӗртен пӗтӗрсе илет те, меллӗн сулӑнса, патаккипе ҫапса ярать; теприн ҫав чышша алӑ вӗҫҫӗн ывӑтса картана кӗртмелле.

Один, подающий, поддевает палкой с земли чушку и, чуть откинувшись, бьет по ней палкой; другому эту чушку надо поймать и закинуть в очерченную площадку.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Алиме каллех ӑна хирӗҫ: «Турра шӗкӗр ҫав, турра шӗкӗр, ҫапла пулмасӑр», — тесе сассине эреветлӗн ҫавӑрттарса калать те пӗтӗм чуна ҫемҫетсе ярать.

Алиме без продыху свое: «И слава богу, слава богу, так оно и должно быть…» — и голосок ее, и слова теплые так и ласкают слух, растапливают душу…

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кашкӑр ами кӑшлани вӑл питех те начар япала, Матти: малтан вӑл пӗр пӳрнине, унтан тепӗрне ҫисе ярать, кайран аара пӗтӗм алла, чӗрене ҫиме тытӑнать…

Плохо бывает, Матти, когда грызет волчица — сначала один палец, потом другой, потом всю руку и доберется до сердца…

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Тарӑхса ҫитнӗ халӑх пӑлхава ҫӗкленет те Гарри ҫуртне вут тӗртсе ҫунтарса ярать, хӑйне вӗлерет.

Разгневанный народ поднимает бунт, поджигает дом Гарри и убивает его самого.

Н. Г. Гарин-Михайловский ҫинчен // Хӗветӗр Уяр. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 158–163 с.

Ҫак ӗҫе хирӗҫ пыракан кулаксене Гарин килӗсенчен кӑларса ялтан хӑваласа ярать.

Кулаков, протестующих против этого, Гарин выгоняет из домов и прогоняет из деревни.

Н. Г. Гарин-Михайловский ҫинчен // Хӗветӗр Уяр. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 158–163 с.

Тетем манӑн — ҫемьеллӗ ҫын ӗнтӗ, — ӑҫта та пулин чарӑнса тӑрсан, ҫавӑнтах арӑмӗ патне ҫыру ҫырса ярать… ачи-пӑчисем те пур унӑн, — епле дуэль ҫинчен шухӑшлатӑр-ха вӑл.

А дядя уж был семейный, — как стоянка, сейчас жене письма… дети уж были, — какая там дуэль!

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Директор уншӑн кӑларса ярать, атте вӗлерет вара мана.

Директор исключит за это, а отец убьет меня.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пӗчӗк ушкӑн савӑнӑҫлӑн кулса ярать.

Маленькая компания весело хохочет.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Ак сана уншӑн! — тет те Тёма, пӗтӗм вӑйӗпе Яковлева питӗнчен ҫапса ярать, — халь ӗнтӗ каласа тӑрах!

— Так вот же тебе! — говорит Тёма и со всего размаха бьет его кулаком по лицу, — теперь подсказывай!

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Мӗн ку?! — кӑшкӑрса ярать Тёма амӑшӗ.

Что это?! — восклицает мать.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма, ӑна курсан, йӗрсе яма та хатӗр, акӑ вӑл, хӑйне хӑй манса, сӑмсипе сывлӑша нӑшлаттарса туртма та пуҫлать, анчах усал шӑршӑ ӑна ытла урӑлтарса ярать, хӑй ӑҫта тӑнине астутарать.

Тёма готов заплакать и уже, забывшись, судорожно начинает втягивать носом воздух, необходимый для первого непроизвольного всхлипывания, но зловоние отрезвляет и возвращает его к действительности.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма, питне аллисемпе хупласа, кӳтсе кайсах, йӗрсе ярать.

И Тёма горько плачет, закрывая руками лицо.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Хӑй хыҫҫӑн ваннӑй алӑкне хупса лартать те вӑл, ҫӑмӑллӑн сывласа ярать.

Он облегченно вздыхает, когда затворяет за собой дверь ванной.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Йытта вӗлерме пултараҫҫӗ тенӗ шухӑш, чӗрине ҫав тери кӳрентернине тӳсеймесӗр, Тёма, кантӑкне уҫса ярать те, пӗтӗм вӑйран кӑшкӑрса, йыттине йыхӑрма пуҫлать:

И мысль, что собаку могли убить, наполнила его сердце такой горечью, что он не выдержал, отворил окно и стал звать изо всей силы:

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вара вӑл, самантрах сахӑр усланки патне ҫитсе тӑрать те, аллине усланка чиксе ярать.

Тогда он мгновенно кидается к сахарнице и запускает в нее руку…

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма ҫилленсе каять, хӑй пайне аллипе тӗртсе ярать, пастила хайхи ҫӗрелле ӳкет.

Тёма возмущенно толкает свою порцию, и она летит на пол.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Ах! — ҫухӑрса ярать фрейлен.

— Ах! — взвизгивает фрейлейн.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Сасартӑк, фрейленӑн юбки ҫурмаран чарлатса ҫурӑлать те, урса кайнӑ бонна: — Мӗн туса хутӑр эсир, — тесе кӑшкӑрса ярать.

Вдруг юбка фрейлейн с шумом разрывается пополам, и взбешенная бонна кричит: — Думмер кнабе!

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Хӑйне хӑй усрас туйӑм унӑн вӑйне вунӑ хут ӳстерсе ярать, вара вӑл вӑйӗ ҫитнӗ таран сулахай енчи чӗлпӗрне туртать те, лаши вара, ҫул ҫинчен тӳрех пӑрӑнса, тӑратса хунӑ турта ҫине пырса тӑрӑнать, такӑнса ӳксе ҫӗр ҫине сулӑмлӑн йӑванать; Тёма вара, лашинчен аяккинех ыткӑнса, хӳме ҫумӗнчи тислӗкӗн ҫемҫе те ӑшӑ купи ҫине вирхӗнсе ӳкет.

Инстинкт самосохранения удесятеряет его силы, он натягивает, как может, левый повод, лошадь сворачивает с прямого пути, налетает на торчащее дышло, спотыкается, падает с маху на землю, а Тёма летит дальше и распластывается у самой стены, на мягкой, теплой куче навоза.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма, Еремейӗн ним калама та ҫуккине, ашшӗ ӑна тӗрӗс ятланине курать, ашшӗшӗн кӑмӑллӑ пулнине туйса, вӑл, ҫӑмӑллӑн сывласа ярать.

Тёма видит, что Еремею нечего сказать, что отец прав, и, облегченно вздыхая, чувствует удовлетворение за отца.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех