Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрманта (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анчах вӑрманта хӑйне майлӑ.
Но в лесу со всячинкой.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

Ҫавӑнтах, вӑрманта, шурӑ тӑмана пурӑнать.
Тут же, рядом у опушки жила белая сова.

Вӑрманта тата урӑхла пулать.
А в лесу бывает иначе.

Ӑна ханте тусӗ хӑй вӑрманта мӗнле ҫӗр каҫни ҫинчен каласа панӑччӗ.
Говорил ему друг хантэ, как он ночует зимой в лесу.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Вӑрманта вӗсем пӗр-пӗринчен уйрӑлса утрӗҫ.
В лесу они разошлись.

Вӑрманта шӑпах.
Тихо в лесу.

Пӗри вӑрманта пурӑнакан ханте ҫынни пулнӑ.
Один был хантэ, лесной человек.

Вӑрманта каллех ҫав сасӑ ҫинҫен те кӑмӑллӑн янраса каять.
А из лесу опять: «Дзенн!..» — да так звонко, ласково.

Музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 17–86 с.

«Кам-ха вӑрманта сӗрме купӑс калатӑр?»
«Кто же это в лесу на струне играет?»

Вӑрманта пӗр сас-чӳ те ҫук, шӑпах.
Тихо-тихо было в лесу.

Эпӗ халӗ ҫеҫ вӑрманта упа куртӑм.
Я сейчас медведя видел в лесу.

Э-э-э-и… — каялла илтӗнчӗ Федя сасси вӑрманта.
Я-а-а-а… — доносило эхо федин голос.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Йывӑррӑн кӗмсӗртетни ҫывхарнӑҫемӗн ҫывхарчӗ, уҫҫӑнрах илтӗне пуҫларӗ, вӑрманта ӳкнӗ снарядсем ҫулӑмланса ҫурӑлни те курӑнчӗ.
А тяжелое уханье становилось все слышнее, все ближе, и было видно, как в лесу, озаренном огненными вспышками, рвались снаряды.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӑшпӗрисем, килкарти шанчӑклах мар тесе, хӑйсен туприсене вӑрманта тӗплӗрех пытарас тесе лавсем ҫине тиерӗҫ.
Некоторые, считая дворы ненадежными: хранилищами, суетливо нагружали подводы, чтобы отвезти свое добро в лес и там похитрее упрятать.

Эсӗ каснӑ вӑрманта пулса курнӑ-и?
Ты бывал когда-нибудь в вырубленном лесу?

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӗтреччӗ вӑрманта… хӑрушӑ.
Туманище в лесу был… брр… жуткий.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ҫук, вӑрманта ларса ирттертӗм.
— Нет, в лесу просидели.

— Каюра вӑл вӑрманта пурӑнать пуль, — терӗ ман ывӑл.
— Это он в лесу землерой, — сказал сынишка.

Шӑши патши // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Ял ҫыннисем ҫывӑхри вӑрманта пӑши пӑрушӗпе амӑшне курни ҫинчен калаҫаҫҫӗ.
По селу прошёл слух, что в ближнем лесу видели крупную лосиху с детёнышем.

Утакан утӑ купи // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 42,44 с.

Вӑрманта пурӑнатӑр, хуҫӑк урапа кустӑрмине пуҫҫапатӑр — пурнӑҫ-и ку?
Живете в лесу, молитесь поломанному колесу — разве это жизня?

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика