Шырав

Шырав ĕçĕ:

Алюна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Алюна лавккара ӗҫлет, ҫавӑнтах тенӗ пек хӑйӗн тӑлӑх арӑм пурнӑҫне ирттерет, ҫавӑнпа пусӑрӑнтарать хӑйне.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Николай Жирнов. Жирнов, Николай Трофимович. Анне килӗ: повеҫсем. — Шупашкар: Ҫӗнӗ вӑхӑт, 2007. — 261 с. — 168–261 с.

Хӑть ҫавӑнпа та пулин йӑпатать хӑйне Алюна.
Куҫарса пулӑш

Хӑйӗн ывӑлне Туская Алюна пӗчченех ӳстерет.
Куҫарса пулӑш

Алюна пуҫӗнче пӗр аса илӳсем кӑна явӑнаҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Ку ҫуртра Алюна чылайччен упӑшкине Айдаша кӗтсе пурӑнать.
Куҫарса пулӑш

Сан мӗн ӑнланмалли пур-и, Алюна, пирӗн унта питӗ пуян ҫемье пулнӑ, паллах, кулаксем тесе Ҫӗпӗре яриччен.
Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ улшӑнчӗ // Николай Жирнов. Жирнов, Николай Трофимович. Анне килӗ: повеҫсем. — Шупашкар: Ҫӗнӗ вӑхӑт, 2007. — 261 с. — 34–167 с.

— Ӑҫтан вӑл санӑн, хӗр тантӑшӑм? — куҫне чеен хӗссе ыйтрӗ Алюна.
Куҫарса пулӑш

Ас ту, авланма та кая юлатӑн ак, туртса илеҫҫех сан Алюна, каларӗ тейӗн.
Куҫарса пулӑш

V // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Учительсем вӗсене кӗтсе илсе, классене ертсе кайрӗҫ, Таньӑпа Алюна, пӗр-пӗринчен тытӑнса, пӗрремӗш класа кӗчӗҫ те парта хушшине ларчӗҫ.
Учителя встретили их и развели по классам, Таня и Алёнка, держась друг за друга, вошли в первый класс и сели за парту.

Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

— Хӑйсене шкула илеҫҫӗ, тесе шутлаҫҫӗ вӗсем! — кулса илчӗ Алюна.
— Думают, что их тоже примут! — усмехнулась Алёнка.

Сӑрт ҫине улӑхса ҫитсен, Алюна каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те Таньӑна аякӗнчен тӗртрӗ:
Алёнка оглянулась и подтолкнула Таню:

Таньӑпа Алюна та кайрӗҫ.
И Таня с Алёнкой тоже пошли.

Алюна инҫетелле кайнине пӑхса тарать.
Стоял и глядел, как Алёнка всё дальше и дальше уходила по дороге.

— Кӗмӗлтен тунӑ пулӗ, — килӗшрӗ Алюна.
— Наверно, серебряные, — согласилась Алёнка.

Алюна пуҫне сулчӗ.
Алёнка кивнула головой.

Ҫав вӑхӑтра Алюна чӳречерен пӑхрӗ.
В это время в окно заглянула Алёнка.

Таньӑпа Алюна пӗр-пӗрин ҫине пӑхса илчӗҫ.
Таня и Алёнка взглянули друг на друга.

Вӑрман парнисем // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

— Манӑнне те ав мӗн чухлӗ лапчӑтса тӑкрӗ! — терӗ Алюна та.
— Вон и мне сколько бусин смял! — поддержала Таню Алёнка.

— Эсӗ мӗн хӑтланатӑн! — кӑшкӑрса ячӗ ӑна Алюна.
— Ты что делаешь! — закричала на него Алёнка.

— Кая юлтӑн, — ответлерӗ Алюна: — эпир пилеше пӗтӗмпех мӑй ҫыххи ҫине тиртӗмӗр.
— Опоздал, — ответила Алёнка, — мы всю рябину на бусы нанизали.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика