Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫисе (тĕпĕ: ҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл ҫаплипех хӗвел ҫинче хӑйӗн ҫурӑмне хӗртсе ларать тата, панулми хыҫҫӑн панулми ҫисе, Нюся инкене кӳрентерет.

Он все еще сидел, грея на солнце спину, и ел яблоко за яблоком, к явному неудовольствию тети Нюси.

4 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Хӑйне ҫапла пӑхни Сергее килӗшрӗ, вӑл халь ҫисе ярайман ҫӑкӑр чӗллине Зинӑпа пӗрле хуртсенчен мӗнле майпа туртса илесси ҫинчен калаҫма та шутларӗ, анчах ку хушӑра урам вӗҫӗнче пӗр хыткан ача курӑнса кайрӗ.

Внимание растрогало Сергея, и он не прочь был поговорить о том, как бы отобрать у пчел недоеденный ломоть с медом, но тут в конце сельской улицы показался сухощавый парнишка.

3 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Вӑл пылпа хӑяр ҫирӗ, дыня та ыйтасшӑн пулчӗ, анчах ҫисе яраймасран хӑрарӗ те, — тӑчӗ, хыпашланкаласа, улӑм купи патне ҫитрӗ; ҫемҫе те ырӑ шӑршлӑ улӑм ҫине выртрӗ.

Он съел еще меду с огурцом, хотел было попросить дыни, но почувствовал — не осилит, встал, ощупью добрел до соломенного стожка и свалился в его пахучую мякоть.

2 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Вӑл вара никам ҫине пӑхмасӑр дыня ҫисе ларчӗ.

А она, ни на кого не глядя, ела дыню.

2 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Серёжа, ҫын апатне ҫисе ашшӗне намӑслантарасшӑн мар пулса, ларма килӗшмерӗ.

Сереже не хотелось прикармливаться у чужих, чтобы не срамить отца, и он отказался.

1 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Ют ҫынсемпе пӗр сӗтел хушшинче ларнӑ чухне (столовӑйӗнче, кафере, ресторанта т. ыт. те) ыттисем ҫисе тӑранмасӑр туртма тытӑнмалла мар.

Сидя за одним столиком с посторонними (в столовой, кафе, ресторане и т. д. ), не начинают курить до тех пор, пока другие не покушали.

Туртман ҫынсем е ачасем пур пӳлӗмре туртма юрамасть // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӗтел хушшинче ҫынсем апат ҫисе пӗтермесӗр тата хӗрарӑмсенчен ирӗк илмесӗр туртма тытӑнма юрамасть.

За столом сигарета дозволена не раньше, чем все кончили есть и получили от хозяйки или соседей разрешение.

Туртман ҫынсем е ачасем пур пӳлӗмре туртма юрамасть // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ыйтмасӑрах заказ патӑр пулсан, вара ҫисе яма тӑрӑшӑр.

Но если уж рискнули заказать, постарайтесь его скушать.

Кафере, столовӑйра, ресторанта // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Зоя хӑй ҫумӗнчи ачана пӑхса: — Эпӗ ҫисе тӑрантӑм, урӑх ҫиес килмест, ме, ил, — терӗ те ачана сухари тата сахӑр пачӗ.

Зоя посмотрела на своего соседа и говорит: — Я наелась, не хочу больше. На, возьми, — и протянула ему сухарь и сахар.

Клава каласа пани // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ачасем ҫав самантрах ҫисе ячӗҫ, анчах эпир малашнехи кунсем валли хӑварас тесе чӗпӗтсе кӑна ҫикелерӗмӗр.

Ребята сразу всё проглотили, а мы откусывали понемножку, стараясь растянуть удовольствие.

Клава каласа пани // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Апат ҫисе ларакан Зоя малтан чӗнмерӗ, унтан сасартӑк кулса ваттисен сӑмахӗпех (Мавра Михайловна мӑнукӗ-ҫке-ха) ҫапла ответлерӗ:

Зоя уткнулась в тарелку, помолчала и вдруг, улыбнувшись, ответила тоже присловьем (недаром она была внучкой Мавры Михайловны!):

«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

«Мӗн пулса мӗн килет: хам ҫисе яраймасан, мана ҫисе ярӗҫ», тенӗ шухӑш кӗрет те, вӑл арлана сӑмсинчен сӑхать.

Но решил: «Не я съем, так меня съедят!» — и как подскочит да как клюнет хомяка в нос!

Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Эпӗ хам вӗсене пурне те ҫисе яратӑп!»

Я сам их всех съем!»

Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӑл ирхине тӑрать те, каҫ пулсан апат ҫисе ҫывӑрма выртичченех чупса, сиккелесе ҫӳрет.

Он бегает, прыгает, скачет с самого раннего утра и до часа, когда я зову детей домой ужинать и спать.

Шӑллӗпе аппӑшӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Техӗмлӗ пиҫнӗ, Выҫӑхнӑ Шерккей ӑна тӑварпа пусать те ҫисе тӑранас ҫук пек васкаса хыпать.

Сварилась ароматной, Шерккей ел жадно и торопливо, обмакивая в соль картофелину за картофелиной.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тимрукпа Ильяс ҫисе тӑраннӑччӗ ӗнтӗ.

Тимрук с Ильясов уже поели.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӑкӑрӗсем сап-сарӑ, хӑпарса кӑна пиҫнӗ, халь тесен халь ҫисе пӑхассӑм килчӗ…

Да такие пышные хлеба, стоит глянуть — так и хочется съесть…

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫисе кӑна тухрӑм-ха, пӗр пӗрчӗ те хыпас килмест, — тунчӗ Шерккей.

— Да нет, ничего не надо, сыт я, не хочу ничего, — отказался Шерккей.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей, хӑн чӗрине аран хытарса, ыраш ани тавра ҫаврӑнчӗ, татӑлнӑ пучахсене пӗр ывӑҫ пуҫтарчӗ, алли ҫине пӗрчӗ шӗкӗлчерӗ, алӑ вӗҫҫӗн сӑвӑрса ҫисе пӑхрӗ.

С похолодевшим сердцем он обошел загон, собрал горсть безжалостно сорванных градом колосьев, размял в ладони и попробовал зерно на зуб.

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсенчен хӑшӗ лапсӑркка та хӗрлӗ, куҫа ҫисе тӑрать, хӑшӗ юр пек шурӑ; кӑваккисем те нумай, куҫпуҫ алчӑраса каймалла.

Некоторые из них крупные, красные, другие белые как снег; много синих, в глазах так и рябит от разных ярких красок.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех