Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хапха сăмах пирĕн базăра пур.
хапха (тĕпĕ: хапха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лаҫӑн тӑм мӑрйинчен часах кизяк тӗтӗмӗ ҫӗкленет, сӗтрен каймак тӑваҫҫӗ; хӗр вут чӗртсе ярать, карчӑк вара хапха патне тухать.

Из глиняной трубы избушки скоро поднимается дым кизяка, молоко переделывается в каймак; девка разжигает огонь, а старуха выходит к воротам.

V // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хапха тӑрринчен аяларах ҫакӑнса тӑракан шурӑ хӑма татӑкӗ ҫине хура сӑрпа ҫапла ҫырса хунӑ: «ҫуртсем 266, арҫынсем 897 чун, хӗрарӑмсем 1012 чун».

Под крышкой ворот на белой дощечке черною краской написано: домов 266, мужеского пола душ 897, женского пола 1012.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хапха патӗнче форма тӑхӑннӑ, хӗҫпе пӑшаллӑ казак хуралта хӑш чух тӑрать, хӑш чух тӑмасть; иртсе пыракан офицера хӑш чух саламлать, хӑш чух саламламасть.

Казак в форме, в шашке и ружье, иногда стоит, иногда не стоит на часах у ворот, иногда делает, иногда не делает фрунт проходящему офицеру.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл хапха патнелле хӑвӑрттӑн утса кайрӗ, каҫхи ҫара тӗттӗм вара ӑна ҫавӑнтах ҫӑтса та ячӗ.

Она быстро пошла к воротам, и сразу ее поглотила густая тьма ночи.

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ҫапла вӑхӑт килсе ҫитет, вӑл ӗнтӗ хапха умӗнчех.

— Да, настанет время, и оно уже у ворот.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унтан, мӗн пултарнӑ таран шӑппӑн сывлама тӑрӑшса, пӗкӗрӗлчӗ те пуҫне хулпуҫҫисем ӑшне чикрӗ, стена ҫумӗпелен чӗрне вӗҫҫӗн ҫех иртрӗ, уттине хӑвӑртлатса пырса, хапха патне ҫитрӗ, вара уйӑх ҫутипе ҫуталакан урам урлӑ васкаса чупса каҫрӗ те хирӗҫри хӳмен хуп-хура мӗлкинче ҫухалчӗ.

Потом, стараясь дышать как можно тише, сгорбившись и спрятав голову в плечи, он на цыпочках двинулся вдоль стены, прошел, все ускоряя шаг, до ворот и, быстро перебежав освещенную луной улицу, скрылся в густой тени противоположного забора.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хапха умӗнче мӑшӑрлатса кӳлнӗ кӳме тӑратчӗ, лашисем ҫӳллӗ пӳ-силлӗ, лайӑх ҫитерсе самӑртнӑскерсем.

У ворот стояла коляска, запряженная парою рослых, раскормленных полковых коней.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Чӳречерен, хапха витӗр, сылтӑмарахра, леш енчи такам картипеле пӗрле, пылчӑклӑ, хура урамӑн пӗр пайӗ курӑнать.

Из окна направо была видна через ворота часть грязной, черной улицы, с чьим-то забором по ту сторону.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл чӳрече патне чупса пычӗ, анчах вӗсем картишӗнче ҫукчӗ ӗнтӗ, хапха патӗнчен халь ҫеҫ вӗрнӗ хӗрлӗ йытӑ хӑйӗн ӗҫне пурнӑҫланине туйса кӑмӑллӑн каялла чупса таврӑнатчӗ.

Он бросился к окну, но во дворе их уже не было, и от ворот с выражением исполненного долга бежала назад только что лаявшая рыжая собака.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Иван Иванычпа Егорушка хӗрлӗ ҫурт патне ҫитрӗҫ, тӑкӑрлӑка сулахаялла кӗчӗҫ, вара сылтӑмри виҫҫӗмӗш хапха патнелле пӑрӑнчӗҫ.

Иван Иваныч и Егорушка дошли до красного домика, повернули налево в переулок и направились к третьим воротам справа.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Калӑр-ха, тархасшӑн, — хапха ҫумӗнчи сак ҫинче ларакан пӗр пӗчӗк старикрен ыйтрӗ Иван Иваныч, — ӑҫта кунта Настасья Петровна Тоскунова ҫурчӗ?

— Скажите, пожалуйста, — обратился Иван Иваныч к одному старичку, сидевшему у ворот на лавочке, — где тут дом Настасьи Петровны Тоскуновой?

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Шӑп кӑна хапха тӗлӗнче ҫул ҫинче лавсем тӑраҫҫӗ.

Как раз перед воротами на дороге стояли возы.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Тепӗр минутранах хама хӑвалакансем хапха умӗнчен иртсе те кайрӗҫ, таҫта малалла чупрӗҫ.

Минуту спустя погоня промчалась мимо ворот и побежала дальше.

XIII. Малалли истори // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хапха умӗнче тӑракан Рада чӑтаймасӑр тенӗ пек кӗтсе юлчӗ.

Рада, стоя под навесом ворот, нетерпеливо ждала.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марийка хапха алӑкне тӗксе пӑхрӗ — уҫӑлмарӗ, вара вӑл шаккама тытӑнчӗ.

Марийка толкнула ворота, но они не открывались, и она стала стучать.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫыран хӗрринчи шнур ӑстисем пурӑнакан ҫуртсенчен пӗрин алӑкӗ уҫӑлчӗ те, урамалла пӗр хӗрача тухса тӑчӗ; хапха патнелле пырса хӗрача питне-куҫне ҫума тытӑнчӗ.

Дверь одной из шнуровых мастерских, стоявших на берегу, открылась, и во двор вышла девочка-подросток; подойдя к воротам, она принялась умываться.

VI. Хыпарҫӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пусмапа анасшӑн пулса алӑк та уҫрӗ вӑл, сасартӑк хапха чӗриклетсе уҫӑлчӗ, улма йывӑҫ турачӗ витӗр ӑна ҫав самантра картишне кӗнӗ пӑшаллӑ ҫын курӑнах кайрӗ.

Она уже отворила дверь, чтобы спуститься по лестнице, как вдруг услышала, что ворота открылись с оглушительным треском; в ту же минуту она сквозь ветви фруктовых деревьев во дворе разглядела вооруженного мужчину.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хапха каллех уҫӑлчӗ те, Кандов чӗри тапса сикме тытӑнчӗ.

Ворота снова открылись, и на этот раз сердце у Кандова застучало.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сасартӑк хапха уҫӑлчӗ.

Но вот ворота открылись.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак хапха ӑна чӗрчун пек туйӑнать, унӑн куҫӗ те, хӑлхи те, сасси те пур пек…

Эти ворота были для него как бы живым существом, с глазами, ушами, голосом…

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех