Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗкрӗ (тĕпĕ: тӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Нестеренко Якубӑна аяк пӗрчинчен тӗкрӗ, кӑхлатса илчӗ тӗ, уссисене пӗркелесе сарса ячӗ.

Нестеренко подтолкнул Якубу под бок, крякнул, расправил усы.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Ав санӑн «сӑмавар» хуҫисем килеҫҫӗ, — тӗкрӗ аякӗнчен Шурӑна пӗр хӗр; хӑй вӑхӑтӗнче ӑна Хаецкий «якӑлти» тесе ят панӑччӗ.

— Вот твои «самоварники» идут, — весело толкнула Шуру одна из девушек, которую в свое время Хаецкий прозвал вертихвосткой.

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хома шӑлӗсене ялтӑртаттарса илчӗ, лашине шпорӑпа тӗкрӗ, хӑйӗн юлашки лавӗ хыҫҫӑн вирхӗнчӗ.

Хома сверкнул зубами, дал шпоры коню, метнулся за ней.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эпӗ питӗ кулӑшла пулас, мӗншӗн тесен вараланчӑк, Шишкин мана аякран тӗкрӗ.

Наверно, я очень смешной был, потому что грязный, Шишкин толкнул меня в бок.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Хӗр кӑрт туртӑнчӗ, чавсипе йӗкӗте кӑкӑрӗнчен кӑлт! тӗкрӗ те, лешӗ сӗмсӗрленнине кура, Андрее питӗнчен чант! ҫутӑлтарса ячӗ.

Девушка вздрогнула, толкнула локтем парня в грудь и, видя, что тот наглеет, ударила Андрея в лицо.

4 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ульсон сысна ҫурине урипе тӗкрӗ те кӑмӑллӑн мӑкӑртатрӗ:

Ульсон ткнул ногой в поросенка и одобрительно хмыкнул:

Ҫӗнӗ палла-тӑрансем // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Ҫитрӗмӗр, — терӗ те Ткаченко ют ҫынна хулпуҫҫинчен тӗкрӗ.

— Приехали, — сказал Ткаченко и тронул спутника за плечо.

XIII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Вӑл, кимӗ ҫине сиксе, кӗсменӗпе ҫырантан тӗкрӗ те ишсе кайрӗ.

И, вскочив в лодку, оттолкнулась веслом.

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Яков хӑвӑрт кӑна чӗркуҫҫи ҫине кукленсе ларчӗ, ҫав самантрах пальто кӗсйинчен револьвер туртса кӑларчӗ, хӑйне тапӑнакан ҫынна уринчен тӗкрӗ, персе ячӗ; пӑшал сасси янӑравсӑр, вӑйсӑр пулчӗ, анчах та ҫын хулпуҫҫийӗпе хӳмене пырса ҫапӑнчӗ, мӗкӗрсе ячӗ те хӳме ҫумӗпе ҫӗре шуса анчӗ.

Яков быстро опустился на колено, тотчас выхватил револьвер из кармана пальто, ткнул в ногу нападавшего человека, выстрелил; выстрел был глух и слаб, но человек отскочил, ударился плечом о забор, замычал и съехал по забору на землю.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Бабий ун кӑкӑрне наганпа тӗкрӗ те: «Аллусене ҫӗкле!» — терӗ.

Бабий приставил к его груди наган и скомандовал: «Руки вверх!»

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Ленин? — салтак пӳрнипе Ильич портретне тӗкрӗ.

— Ленин? — немец ткнул пальцем в портрет Ильича.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Чижик, — тӗкрӗ аяккинчен Миша, — сан пайланинче йӑнӑш пур.

— Чижик, — толкает ее в бок Миша, — у тебя ошибка в делении.

Чижик Холмы ялне кайрӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Миша сиксе тӑрса, хӗрачана кӑкӑрӗнчен тӗкрӗ.

Миша вскочил и толкнул девочку в грудь.

Миша такӑнчӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Миша тӗлӗнсе куҫхаршисене ҫӗклерӗ те хуллен Чижика тӗкрӗ.

Миша удивленно поднял брови, лениво толкнул Чижика.

Миша килчӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Нюра Маньана аяккинчен тӗкрӗ — сывлӑх сунас пулать.

Нюра толкнула в бок Маньку — здороваться надо.

Йӑрӑ Манька тӗнчене урӑхлатни // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Володя Маняшӑна малалла тӗкрӗ.

Володя подтолкнул Маняшу.

Каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Митя пӑру пуҫне аллипе ӑшӑ сӗт янӑ савӑт ӑшнелле тӗкрӗ, ҫӑварне пӳрнине чикрӗ.

Митя пригибал ладонью голову теленка к миске с теплым молоком и совал ему палец в рот.

Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Кӗҫналӑк патне пычӗ, хулпуҫҫийӗпе тӗкрӗ.

Подошел к калитке, нажал плечом.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Тахӑшӗ ӑна урапа пырса тӗкрӗ, хӑрӑлтатакан сасӑпа унран темскер ыйтрӗ.

Кто-то толкал его ногой и грубым, хриплым голосом что-то спрашивал.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑл йӗри-тавра тӗлсӗррӗн пӑхса, малалла пӗр чӗнмесӗр пырать, ачасем ҫул паллисем хунине те ним чӗнмесӗр пӑхса тӑрать Петька Генка ҫине пӑхса илчӗ те Мазина тӗкрӗ: — Ну тата эсӗ! Ҫыннӑн пысӑк хуйхӑ вӗт-ха, пӗлместӗн-и! — терӗ Мазин ҫиллессӗн.

Пустыми глазами смотрел он вокруг, молча шел вперед, молча ждал, когда ребята выкладывали дорожные знаки, Петька озабоченно поглядывал на Генку и толкал Мазина: — Иди ты еще! Горе у человека — и все! — огрызался Мазин.

51 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех