Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ирӗлсе (тĕпĕ: ирӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вара вӑл Ильмень тӑрӑхӗнчи вӑрмансемпе шурлӑхсенче ирӗлсе кайнӑ пекех пулчӗ.

Он словно исчез, растаял в приильменских лесах и болотах.

XIX сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Вӗсем, ирӗлсе кайнӑ пекех, таҫта кайса кӗнӗ.

Они исчезли, будто растворились в воздухе.

XV сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Уҫӑ тӑракан алӑкран тухса, Алеха турех офицер патне утса пычӗ, ун умӗнче ирӗлсе кайса, питӗ пылак сасӑпа йӑпӑлтатса кӑшкӑрса ячӗ:

Алеха вышел из раскрытой двери, приблизился к офицеру, весь изогнулся и воскликнул заискивающим и слащавым голосом:

XII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Шывра хӑвӑрт ирӗлсе ан кайччӑр тесе, вӗсене май килнӗ таран тачкарах тума тӑрӑшас пулать.

Только катать их надо покрепче, чтобы они не размокли.

VII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ҫав телей, мӗлке пек, аран-аран, халь-халь ирӗлсе ҫухалас пек, курӑнать, анчах Людмила Ильинична, Милӑшӑн ҫав чап епле килӗшӳллӗ пулнине сӑнас тесе, тӑваткалсем ӳкернӗ пысӑк ватман листине айккинелле тӗрте-тӗрте хурать.

Контуры счастья неопределенны, расплывчаты, но Людмила Ильинична несколько раз отрывается от большого, разбитого на клетки листа ватмана, чтоб еще и еще примерить это счастье к Милочке.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ирӗлсе ҫухалмасть вӑл, ӑна ҫул парса, ӑна кӗтсе тӑрать.

Он все стоит, уступая ей дорогу, — не растворяется.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Анчах халӗ ҫӳллӗ ҫыран йӑлтах урӑхла курӑнать: сенкер те кӑвак ҫутӑ, йӗри-тавра ирӗлсе, пайӑркан-пайӑркан сапаланать, ҫулҫӑсен нӳрлӗ чӑштӑртатӑвӗпе, нӳрлӗ те ырӑ шӑршӑсемпе хутӑшать.

Но сейчас обрыв растворен в голубых и синих бликах, наполнен влажным шелестом и влажными запахами.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ҫурҫӗрте, ненецсем пурӑнакан ҫӗрте, ҫуркунне юр ирӗлсе пӗтсен те, сивӗсемпе вӑйлӑ ҫил-тӑмансем час-часах пулкалаҫҫӗ.

На севере, где живут ненцы, даже весной, когда уже всюду стаял снег, всё ещё стоят морозы и бывают сильные метели.

Почта // М. Тимофеева. Житков Б.С. Пулӑшу килет: калавсем; вырӑсларан М. Тимофеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 28 с.

Юр ирӗлсе пӗтнӗпе пӗрех.

Снег уже сошел.

XXX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тӳперен ӳкекен юр пӗрчисем сывлӑшрах ирӗлсе каяҫҫӗ.

Падающие с неба снежинки таяли, не достигнув земли.

XXVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Март уйӑхӗн вӗҫӗнче юр пӗтӗмпех ирӗлсе пӗтрӗ.

К концу марта снег окончательно стаял.

XXVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Техӗмлӗ, тутлӑ, пыл пек ирӗлсе тӑрать вӗт ҫӑварта! — ҫын пӗҫернине мухта-мухта ҫиме тытӑнчӗ ватӑ учитель.

Куҫарса пулӑш

9 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӑрахут мӑрйисенчен хура тӗтӗм каплам-капламӑн явӑнса хӑпарнӑ, унтан майӗпен таса сывлӑшра ирӗлсе пӗтнӗ.

Черный дым тяжелыми порывами лез из труб пароходов и медленно таял в свежем воздухе.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫултан сылтӑмалла та, сулахаялла та ирӗлсе пӗтеймен хӗл тумӗн саплӑкӗсем таткаланса выртнӑ.

Справа и слева от дороги лежало поле, покрытое клочьями зимних одежд.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрарӑмӑн мӗлки, ирӗлсе пӗтнӗ пек, пӗчӗкленсех пынӑ, Фома ҫав-ҫавах куҫӗсене илмесӗр ун еннелле пӑхса, — ашшӗшӗн пӑшӑрханнисӗр, ҫак хӗрарӑмшӑн хурланнисӗр пуҫне, — тата, темӗнле, чӗрене каскалакан вӑйлӑ туйӑм ҫуралнине сиснӗ.

Фигура женщины всё уменьшалась, точно таяла, а Фома, не отрывая глаз, смотрел на нее и чувствовал, что помимо страха за отца и тоски о женщине — в душе его зарождается какое-то новое, сильное и едкое ощущение.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чиркӳ чанӗ ҫапса яни мӗнпур шыва пӗр хӑватлӑ хускавпа хумхатса янӑ, шыв вӑрахчен ярӑнуллӑн чӳхенсе тӑнӑ, унӑн варринче пӗр тӗлте ҫутӑ чӳхеннӗ, ҫав ҫутӑ вӑта ҫӗртен тӗттӗм инҫетелле сарӑлса пынӑ, унтан, шупкаланнӑҫем шупкаланса, ирӗлсе пӗтнӗ.

Удар в колокол на колокольне заставляет всю воду всколыхнуться одним могучим движением, и она долго плавно колышется от этого удара, колышется и большое светлое пятно, освещает ее, расширяется от ее центра куда-то в темную даль и бледнеет, тает.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӗлӗнтермӗш сасӑ ҫывӑхран ҫывӑх киле пуҫланӑ, вӑйлӑланнӑҫем вӑйлӑланнӑ, макӑра-макӑра, сӗмлӗхре ирӗлсе ҫухалнӑ.

Странный звук подплывал всё ближе и рос в своей силе, рыдал и таял в черной тьме.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маньчжоу-го саланса кайрӗ, Лю Цзо-фой гоминдановец тарчӗ, Чан Кай-ши, ҫырма урлӑ каҫакан тӑм Будди пекех: шывра пӗр япала юлмиччен ирӗлсе каясса кӗтсех тӑр.

Маньчжоу-го распалось, гоминдановец Лю Цзо-фэй сбежал, а Чан Кай-ши вроде глиняного Будды, переходящего в брод реку: того и гляди размокнет в воде без остатка.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ҫавӑнпа та, юр ирӗлсе вӑрмана минӑсенчен тасатиччен кӗтме тиврӗ.

Приходилось ожидать, пока растает снег и лес разминируют.

Ку — вӑл пулнӑ // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Пиҫсе е ирӗлсе каясран хӑранӑ пек, хӗвелтен вӗсем аякран пӑрӑнса иртеҫҫӗ, хӑйсем пурпӗрех те каҫчен чылай малтан ирӗлсе каяҫҫӗ.

Словно боясь обжечься и растаять, они стороной обходят солнце и все-таки тают задолго до вечера.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех