Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апатланнӑ (тĕпĕ: апатлан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Апатланнӑ чухне ҫӗҫӗ те, вилка та кирлӗ пулсан, вилкӑпа ҫинӗ самантра ҫӗҫҫе алрах тытмалла.

Когда едят кушанье ножом и вилкой, их держат все время в руках, даже в тот момент, когда едят только вилкой.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Апатланнӑ чухне шӑнӑр, шӑмӑ е чул катӑкӗ шӑл айне пулсан, вӗсене ҫӑвартан вилка е кашӑк ҫине чӗлхепе тӗксе кӑлараҫҫӗ те турилкке хӗррине хураҫҫӗ.

Если во время еды вам попадет в рот хрящ, косточка, камешек и т. д. то их опускают губами на вилку или ложку, поднесенные ко рту, и кладут на край тарелки так, чтобы они не соскользнули ни на скатерть, ни обратно в пищу.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

16 ӗмӗрти йӗрке пуххисенче апатланнӑ, кашӑка сӗтел ҫитти хӗррипе шӑлса хуҫана тавӑрса пама сӗннӗ.

Еще в XVI веке в предписаниях по этикету рекомендовалось использованную ложку вытереть о скатерть перед тем, как ее возвратить.

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ирхине апатланнӑ чух Маюк ӗҫлекенсене пултран яшки пӗҫерсе парӑп тенӗччӗ.

За завтраком Маюк пообещала сварить к обеду суп из борщевика.

VII. Ҫӗнӗ пуян // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Апатланнӑ хыҫҫӑн куккӑшӗ Тимрукпа калаҫса тӑраймарӗ, хӑй ӗҫне туса пӗтермешкӗн такам патне васкаса тухса кайрӗ.

После обеда у дяди опять нашлось срочное дело, и он ушел к кому-то из знакомых, пообещав поговорить с Тимруком позже, как вернется.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ресторанта тата ытти ҫӗрте пӗрле апатланнӑ чухне паллашни кирлӗ мар.

И общий обед в ресторане, либо в другом общественном месте, не обязывает вас представляться.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Апатланнӑ хушӑра Элентей те, Несихва та Шерккей хутне чунтан кӗрсе калаҫрӗҫ.

Несихва с Элендеем искренне сочувствовали Шерккею.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӗпелте икерчӗпе васкавлӑн апатланнӑ хыҫҫӑн Селиме амӑшне тепӗр хут пӑхса илчӗ те пӳртрен тухса кайрӗ.

Быстренько поев в передней блинов, Селиме еще раз заботливо посмотрела на мать и вышла из дома.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ӗнер ҫапла, апатланнӑ хыҫҫӑн, чашӑк-ҫӑпала пуҫтаратӑп тӑ, вӑл мана халиччен курман пек темле хурлӑхлӑн пӑхнӑн туйӑнчӗ, ик аллипе чӗркуҫҫинчен ҫат ҫапса, картишнелле тухса кайрӗ.

— Вчера после обеда убираю со стола посуду, а он меня так разглядывает, будто век не видел, а глаза у самого грустные-грустные… опомнился, хлопнул себя по коленям, резко встал и вышел во двор.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Апатланнӑ хушӑра тӗттӗм пулса ҫитрӗ, хӑйӑ ҫутмарӗҫ.

Хотя уже изрядно стемнело, они не стали зажигать огня.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Апатланнӑ хыҫҫӑн пӑлтӑр пусми ҫине тухса ларнӑ Шерккей тарӑн шухӑша кайрӗ.

Как-то поужинав, Шерккей присел на ступеньках крыльца, что вело в сени, и глубоко задумался.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ыттисем пурте апатланнӑ вӑхӑта вӗсем ӗлкӗреймерӗҫ.

К общему обеду они опоздали.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Кӑшт ӗҫсе апатланнӑ хыҫҫӑн тин старик пусмана тепӗр хут йӑтса пырса лартрӗ.

И только после того, как выпили немного да закусили, старик вновь принес лестницу.

Юлашкисем... // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Джемма пӗр чӗнмесӗр ура ҫине тӑчӗ: Клюбер аллине кӗлентӗр пек тытрӗ, Джемма ӑна хӑй аллине пачӗ — вара вӑл, чаплӑн утса, трактир патнелле кайрӗ; апатланнӑ вырӑнтан кайнӑҫемӗн ун утти, кӗлетки пекех, чаплӑланнӑҫемӗн чаплӑланчӗ.

Джемма поднялась молча; он подставил ей руку калачиком, она подала ему свою — и он направился к трактиру величественной походкой, которая, так же как и осанка его, становилась все величественней и надменней, чем более он удалялся от места, где происходил обед.

XVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

— Ҫук, тавтапуҫ, эпӗ аннепе пӗрлех апатланнӑ.

— Нет, спасибо, я уже пообедала с мамой.

IX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Том, паллах, каҫхи апата таврӑнмарӗ, тете вара апатланнӑ хыҫҫӑнах тухса кайрӗ.

Ну, к ужину Том, конечно, не вернулся, и дядя уехал в город сейчас же после ужина.

Хӗрӗх пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Мӗншӗн вӗсем кунта кашнинчех ҫак таркӑн негр апатланнӑ чух чупса килеҫҫӗ?

Почему они сюда прибегают всякий раз, когда этот беглый негр завтракает?

Вӑтӑр улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тен, эсӗ пӑрахут ҫинче апатланнӑ?

А то, может, ты позавтракал на пароходе?

Вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Мери Джейн печени тутлах пулмарӗ, тӑварланӑ пахча-ҫимӗҫсем те ниме юрӑхсӑр, чӑх какайӗ питӗ хытти лекрӗ текелесе ларать, хӑйсене мухтаттарас тесе кил хуҫи хӗрарӑмӗсем ялан ҫапла сӑмах ҫукран сӑмах тӑваҫҫӗ; хӑнисем пит аван кураҫҫӗ-ҫке, пӗтӗм апат-ҫимӗҫе ҫав тери техӗмлӗ, мӗнпур ҫимӗҫе ырлаҫҫӗ, апатланнӑ май: «Премӗк питне ҫапла кӗрен тӗслӗ тума кам вӗрентнӗ сире?» е «Калӑр-ха, тархасшӑн, ӑҫта тупнӑ-ха эсир кун пек тутлӑ пикуль?» — тесе ыйтаҫҫӗ.

Мэри-Джейн говорила всем, что печенье не удалось, а соленья никуда не годятся, и куры попались плохие, очень жесткие, — словом, все те пустяки, которые обыкновенно говорят хозяйки, когда напрашиваются на комплименты; а гости отлично видели, что все удалось как нельзя лучше, и все хвалили, — спрашивали, например: «Как это вам удается так подрумянить печенье?», или: «Скажите, ради бога, где вы достали такие замечательные пикули?»

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Апатланнӑ чух Джим герцога тарҫӑ пекех, ура ҫинче тӑрсах сӑйларӗ: «Ырӑ ҫыннӑмӑр, куна ҫиес килмест-и, ӑна ҫиес килмест-и?» — тет пӗрмай, — хӑйне ҫапла тимлӗ пӑхни герцога питӗ килӗшет.

За обедом Джим прислуживал герцогу стоя и все время спрашивал: «Не хочет ли ваша светлость того или другого?» — и всякий мог сразу заметить, что герцогу это очень нравится.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех