Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярас (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйми тӑм чӳлмексенче пулнӑ, ҫиелтен алшӑллипе витнӗ, алшӑлли ҫине тӗрленӗ автансем халь авӑтса ярас пек туйӑнаҫҫӗ…

Сметана стояла в глиняных махотках и горшках, прикрытых вышитыми рушниками, на которых, того и гляди, во всю мочь загорланят петухи…

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Мӗншӗн вӑхӑта ахаль сая ярас?

А зачем терять время?

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун чӗри, нихҫан ыратманскер, шар ҫурса ыратса кайрӗ, Ҫемен макӑрса ярас вӗҫнех ҫитрӗ.

И впервые за всю жизнь ощутил такую острую боль в сердце, что готов был расплакаться.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шӑпах вӑл сӑмах тапратса ярас тенӗ чух ҫул ҫинче хура йӑран пек тусан мӑкӑрланса хӑпарчӗ те тусан ӑшӗнчен ҫийне антарнӑ газик сиксе тухрӗ.

Только он хотел было об этом заговорить, как на дороге облаком взвилась пыль и из нее вынырнул газик с опущенным тентом.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Кусене, аттемӗр, ӗмӗрлӗхе Ҫӗпӗре пуҫ ярас вырӑнне — пирӗн пата завода янӑ.

— А это те, батюшка, которых вместо вечной ссылки в Сибирь сюда — к нам на завод.

Ӗмӗрлӗхе панисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Уйӑрса ярас та ҫапӑҫу пуҫаракансене пӗҫертес!

Разнять да всыпать зачинщикам!

«Инҫе куракан» труба // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Пансен тирне сӗвес пулать, тутисене ҫурса ярас пулать, хӑйсем халӑха епле асаплантараҫҫӗ, вӗсене те ҫавӑн пек тумаллла.

Треба с панив овчину драть, треба им губы рвать, бо гарно воны народ помордувалы.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӑшкӑрса ярас пек тӑвӑнса ахлатать, анчах та куҫҫуль ҫукчӗ, ҫавӑнпа та икӗ хут ытларах пусатчӗ ун чӗрине чулланса ларнӑ йӳҫӗклӗх.

Рос в горле крик, но слез не было, и оттого каменная горечь давила вдвойне.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Куҫа шартарса ярас пекех яр-уҫҫӑн аса илет Григорий вӑл ҫӗре.

Ярко, до слепящей боли, вспоминалась Григорию та ночь.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анчах та полковник, унӑн шухӑшӗсене тепӗр май ҫавӑрса ярас тенӗ пек, хӗҫ аврипе сӑмса сыппине хыҫса илчӗ те ҫапла каларӗ:

Но полковник, словно разубеждая его, эфесом шашки почесал переносье, сказал:

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Степан ӑшшӑн кулса илчӗ те шӑп пулчӗ; Аникушка, хӑй именнине ирттерсе ярас тесе, старикрен ҫапла ыйтрӗ:

Степан замолчал, улыбаясь; сглаживая неловкость, Аникушка спросил у деда:

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пурпӗрех вӑл сирӗн айӑпӑра сирсе ярас ҫук…

Все равно это не может умалить вашей вины…

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пире улӑштарчӗҫ те, эпир вахмистра калатпӑр: «Вот, Лукич, ӗҫлесе тупрӑмӑр акӑ эпир вунӑ тенкӗ, халӗ вӑл укҫана ак ҫак мучи чунӗн канӑҫлӑхӗшӗн ӗҫсе ярас пулать», — тетпӗр, патрет кӑтартса.

Сменили нас, мы вахмистру и говорим: «Вот, Лукич, стал быть, заработали мы десять целковых и должны их пропить за упокой души вот этого деда», и показываем патрет.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Халех кӑшкӑрса йӗрсе ярас пек кӳтсе ҫитнӗ.

А горло распирал крик.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Вӗсем те аптрамаҫҫӗ, — терӗ Мирон Григорьевич, сӑмаха пӑрса ярас шутпа.

— И внуки ничего, — уклончиво отвечал Мирон Григорьевич.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья, унтан вӗҫерӗнесшӗн туртӑнчӗ, кун пек тунӑшӑн пӑшӑрханса, кӑшкӑрса ярас пек йынӑшса илчӗ:

Вырываясь, дыша в зипуне кислиной овечьей шерсти, давясь горечью раскаяния, Аксинья почти крикнула низким стонущим голосом:

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӗлетки — кӗлетке темелӗх ҫук, туртса татма пулать, сӑпса пек; куҫӗсем хуп-хура та пысӑк, эсрелӗнни пек, ҫисе ярас пек пӑхаҫҫӗ, турӑ сиртӗр усала.

В стану — перервать можно, как оса; глазюки — черные, здоровющие, стригеть ими, как Сатана, прости Бог.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Иван Федорович пӳлӗме кӗрсенех, вӑхӑта ахалех сая ярас мар тесе, пӗр именсе тӑмасӑрах татӑклӑн калаҫма пуҫларӗ.

Иван Федорович, вошедши в комнату, решился не терять напрасно времени и, несмотря на свою робость, наступать решительно.

IV. Апат // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ывӑлӗ ҫурӑм хыҫӗнче козакӑн, вӑл кармашкаласа ҫӳлелле хӑпарма пуҫларӗ; инҫех те мар ӗнтӗ хӑпарса ҫитесси, пӑхать, ҫӳлте Петро, ӑна каялла тӗртсе ярас тесе, сӑннине кӑнтарса тӑра парать.

Стал он карабкаться, с сыном за плечами, вверх; немного уже не добрался, поднял глаза и увидел, что Петро наставил пику, чтобы столкнуть его назад.

XVI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Анчах йӗплӗ шӑлан тӗмисем витӗр утса тухма пит савӑках мар; ӗмӗрне те йӗпсемпе туратсем ҫав тери хытӑ чӑрмаланине астумасть асатте: кашни утӑмра тенӗ пекех кӑшкӑрса ярас вӗҫне ҫитет.

Однако ж не совсем весело было продираться через колючие кусты; еще отроду не видывал он, чтобы проклятые шипы и сучья так больно царапались: почти на каждом шагу забирало его вскрикнуть.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех