Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ир сăмах пирĕн базăра пур.
Ир (тĕпĕ: ир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗн ытла ир? — анасласа ыйтрӗ Прохор.

— Чего так рано? — зевая, спросил Прохор.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫил-тӑман айӗнче йӗпеннӗ тумтирсем ир еннелле шак шӑнса кӗчӗркерӗҫ, кӑшт хускалсанах кӑпӑр-кампӑр тӑвакан пулчӗҫ.

К утру намокшая во время метели одежда замерзла, покоробилась и гремела при каждом движении.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ир еннелле апат ҫирӗҫ те каллех малалла кайма тапранчӗҫ, каҫ пулса ҫитнӗ тӗле хӑйсен ҫулне утмӑл ҫухрӑм хыҫала хӑварчӗҫ.

Наутро, позавтракав, снова тронулись в путь и к ночи оставили за собой верст шестьдесят дороги.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, кӗрӗпӗр, атя, ир мар ӗнтӗ.

Ну, давай купаться, а то уж не рано.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ир пуҫлать те сӗм-ҫӗрлеччен эрех пехлет.

Пьет с утра и до поздней ночи.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий Ермаковпа тата ытти командирсемпе пӗрле ҫӗрӗпех кӑмӑшка сӑрӑхтарса ларчӗ, ир еннелле, Прохор Зыкова пӗрле илсе, Вунтӑххӑрмӗш полка хӑваласа ҫитме кайрӗ.

Ночь Григорий пил самогон с Ермаковым и другими командирами, а наутро взял с собой Прохора Зыкова и уехал догонять Девятнадцатый полк.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ир енне Фицхалауров генералӑн 5-мӗш дивизийӗнчи чаҫсем Усть-Медведица станцине ҫапӑҫма илчӗҫ.

Наутро Усть-Медведицкую с боем заняли части 5-й дивизии генерала Фицхелаурова.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон тӑрӑх ҫуталса килекен тӳлек ир ытла та черчен шӑплӑхпа пиеленнӗ.

Утро над Обдоньем вставало в тонко выпряденной тишине.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Григорий, ҫак кӑмӑллӑ ир тӑванӗсемпе сывпуллашса уйрӑлнӑ чухнехи пек, хутортан нихҫан та кунашкал йывӑр чунпа тухса кайман.

А вот никогда Григорий не покидал хутора с таким тяжелым сердцем, как в это ласковое утро.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах кайма ир мар ӗнтӗ, иккӗмӗш автансем авӑтрӗҫ.

Только не рано уж, вторые кочета прокричали.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наступление ертсе пынӑ бригада командирӗ, ир еннелле резерври чаҫсене туртса килсе Вешенски ҫывӑхне пуҫтарса тӑратас, артиллерипе персе хатӗрленнӗ хыҫҫӑн малалла наступлени туса каяс тесе, повстанецсене тул ҫути киличчен йӗрлес мар тесе йышӑнчӗ.

Руководивший наступлением командир бригады принял решение прекратить преследование до рассвета, с тем чтобы к утру подтянуть резервы, сосредоточиться на подступах к Вешенской и после артиллерийской подготовки вести дальнейшее наступление.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл инҫетрен вӑйкӑнса килнӗ, ҫӗр хута кӑштах ырнӑ, анчах ир еннелле ҫав-ҫавах Каспи леш енчи пушхирсен вӗри сывлӑшне варкӑштарса ҫитернӗ те, сулахай ҫыран айлӑмӗнчи ҫаранлӑха ҫаврӑнса ӳксе, сывлӑма типӗтнӗ, тӗтрене сирсе салатнӑ, Дон ҫумӗнчи шурӑ чуллӑ сӑртсен юпписене хӗрлӗрех тӗслӗ пӑчӑ янкарпа пиелесе кӗптенӗ.

Он летел издалека, приустал за ночь, но к утру все же донес горячий накал закаспийских пустынь и, свалившись на луговую пойму левобережья, иссушил росу, разметал туман, розовой душной мглою окутал меловые отроги придонских гор.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ир хатӗрленетӗр пытарма, Мажаров юлташ.

— Рано собрался хоронить, товарищ Мажаров…

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫак хӗвеллӗ, уяв чухнехи пек ир пур ӗҫ те кал-кал пулса пычӗ, Аниҫҫе чуста сарнӑ май темскер ҫинчен шухӑшласа йӑл-йӑл кула-кула илчӗ.

Все спорилось в этот солнечный праздничный день, и Анисья, раскатывая тесто, не переставала чему-то улыбаться.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени пынӑ каҫран вара Иннокентий Анохин кашни ир хӑйне ахаль кун мар, пӗр вӗҫӗмсӗр праҫник кӗтнӗ пек вӑранакан пулчӗ.

Той памятной ночи, когда Ксения сама пришла к нему, Иннокентий Анохин каждое утро просыпался с таким чувством, словно его ожидал не обычный будничный день, а нескончаемый праздник.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫамрӑк-ха вӑл, анчах ир ватӑлнӑ пирки типсе кайнӑ пӗркеленчӗк питлӗ карчӑк пек курӑнать.

Она была еще молода, но, преждевременно увянув, казалась высохшей, морщинистой старухой.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кайса вырт, вилес пек супнӑ вӗт, ыран ир тӑмалла…

— Иди ложись, устал до смерти, а завтра рано вставать…

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ыран ир ниҫта та каймастӑн пуль? — ыйтрӗ вӑл.

— Надеюсь, ты с утра никуда не уезжаешь? — спросила она.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫук, ӗҫлеҫҫӗ, эпир ҫеҫ ытла ир ҫитнӗ иккен, ара, почта машини килмесӗр почтальонкӑн почтӑра ларнин усси ҫук.

Куҫарса пулӑш

Эпир — пӗрле! // Ирина КУЗЬМИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 3 стр.

Ир тӗлне Анискӑ вилнӗ.

К утру она умерла.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех